Advice From A Guitar Player Who Toured Europe With…

– Interview with Jure Golobic – guitar player of Stray Train

– Author: Piotr Sierzputowski, 04.08.2020

Jure Golobic is a co-founder and guitar player of Slovenian heavy blues band Stray Train. Toured Europe. Over 1000 concerts played – including those for thousands of people at once. 3 pro CDs recorded. All of that during only 20 years of musical experience.

A must read for everyone who is passionate about guitar and music. 

***

Hi Jure! Thanks for the interview. I’m sure that you will have a lot of interesting things to say for me and my students. Can’t wait to read your answers.

Playing in a band and working as a musician is definitely a joyful occupation, but there are also many challenges along the way … You need to learn how to play, create music, record it, motivate your band members to work with you (after you have found them of course)… What are some of your best character traits that helped you reach your current level in musicianship / music career?

I would say that you always have to be inspired to grow as a musician and as an instrumentalist. I see it way to often when people look at their band members and say: “Well the drummer is not practicing so why should I?” That’s not going to get you far. You always have to want to be better.

In your view, what are some of the biggest mistakes that young musicians make? What are the roadblocks that they put on their own ways to achieve what they want?

I would say that staying in the environment ‘(band) that don’t share the same dreams as you do, and not having the balls to move on. That was my no. 1 thing for a long time.

The second one is not really educating yourself on HOW to make it happen and how success really looks like. A lot of musicians have no clue what it actually take to make it, how hard it is and they think they want it bad enough but when opportunity comes, they realise that they don’t really want it bad enough.

If you could go back in time and meet the younger version of yourself, what would you tell him (on the topic of music)?

Work on yourself a lot! The way you are is the way you play. You can’t change your sound, tone, technique if you don’t really grow as a person.

Don’t be afraid to play with people that are way better than you. Don’t judge yourself and put yourself down. Work on you relevant weaknesses.

When it comes to musical aspects of playing in a band, there are many things you need to do – expanding you general musical skills, rehearsals, preparing for concerts, practicing songs, creating songs, recording, playing gigs… What are your favourite musical things to work on?

Getting ready for the tour or some big concert. This is something that really connects the whole band, gives it purpose and makes things click together.

Writing new songs and recording as well. I like the creative process and I like to do final touches on songs and make them 5-10% better and so on.

It is said that your own mistakes is the best teacher… and I think it’s well said. I bet that on your way to achieving your current musicianship level there were times when you f*** something up 🙂 Is there any story of this kind you could share with us? What have you learned thanks to it?

Yeah, for sure. One of my biggest setbacks was definitely playing with soooo much tension. I took guitar too seriously 🙂 Kidding. It was a consequence of playing and sitting with a heavy, unbalanced Les Paul for too long. I’ve build so much tension in my playing, that sometimes it was impossible for me to play. To tone wasn’t there, rhythm and so on. And it wasn’t enjoyable to practice and play because I was always in the pain of some sort.

Back to the future 2 – What would you tell the younger version of yourself after making the mistake you just told about?

Start from the bottom up. The deeper you can go, the more fundamentals you can put in the right place the better your playing will become. All pros in all areas of life are pros because they are amazing at basics. There’s just no way around this.

When you publish your own music, play concerts… or do anything artistic in public, you can experience quite a lot of negative unconstructive critique coming from other people. If we cared too much about this, none of us would be playing anymore. What is your view on this phenomenon and how do you deal with it?

It all starts with two things. 1st is making music you enjoy making and not trying to be something you’re not. 2nd is knowing that there’s no way in the world everyone will like you. If you do that, negative critique will not get to you. And also one more thing – being connected with the band is important. Band members have to be in this together. You have to invest yourself into your music. Your baby will not be beautiful for everyone, but it has to be for you.

If you looked for a new member for your band, how well should that person play his instrument? What should be their musical knowledge level? What other traits beside music should that person possess?

The most important thing is you have to be able to inspire musicians you work with. If I make a riff for a new song and bring it to rehearsal room. People in my band need to be able to build on it and inspire me to play something I wouldn’t have played on my own. Band has to bring the best out of you and when you play, you have to bring out the best in your bend members. That is how I look at things from the musical point of view.

Also, you have to be a cool guy so that people can keep up with you on the tour, which means no drugs and shit. This not for serious band who wants to make it now a days.

People say that you need to be talented in order to play and create music. There’s certainly some amount of truth in that statement, but from my experience, talent is very often used as an excuse by people who just don’t believe in themselves. I wonder if in your musical journey everything came easily to you or were there some aspects that you struggled with and had to work hard in order to master them?

I feel like nothing came easy to me in my life. Guitar is no difference. I had to fight for all the skills I have and that’s the game you have to play. There were probably things that came easy for me. I know it took me few days to learn the basic chords on the guitar and be able to strum simple songs, but I’ve put hours and hours into my playing ever since. Repetition is the mother of all skills for sure.

There are many wise people in Poland (perhaps in Slovenia, too). Everyone knows a lot about everything. When it comes to playing in a band, people often say that you need to play popular music in order to be successful (i.e. adjust your musical style to the public taste). What do you think about that?

No one that ever made it big thought like that. If you go back in history and really examine how people became successful, you’ll realise that most musicians just didn’t care about the current „music scene” and made their own. From The Beatles, to Rollings, Led Zeppelin, David Bowie, Queen… I can go on and on, but you have to be persistent and really play your heart out. Most people don’t immerse themselves in music. They are more concerned with what people will think about them and that’s where music suffers.

What are your plans for the future? Are you planning to release something new?

Yeah, working on Stray Train’s 3rd record as I write this. 12 songs in recording process. So we’ll definitely be ready to hit the road once this Corona thing settles down.

And work on myself as a musician and guitarist for sure. And teach people who want’s to learn about guitar and music.

***

***

Have a question/suggestion for this article? Let me know – I’d love to discuss it 😊 Fill out the form below to contact me:

How Does Young Guitar Virtuoso Think?

– Interview with Johan Tillgren – a young metal guitarist from Sweden

Author: Piotr Sierzputowski, 16.09.2020

Johan Tillgren is a young and very talented guitar player from Sweden. He has played guitar for 14 years now and has achieved a very high level of mastery – just listen to his debut EP „Until The End Of Time” that came out 4 years ago (that was just 10 years after Johan started playing guitar at all!).

He has played in 2 bands – Terminus and Discovery Zero. Now he’s busy working on his first solo LP album (I was honored to listen to a few excerpts of his work – this CD will be amazing, I tell you!). Besides that, Johan is a professional guitar instructor at his place in Sweden and he sometimes trains guitar players from all over the world at an international music seminar in USA (this is where we have met).

I’m very excited about this interview, because it shows how Johan thinks – it’s always great to look inside the head of someone who achieved more in 10 years (music and guitar-wise) than „normal” people in 30 years 🙂 Enjoy!

***

Playing in a band and working as a musician is definitely a joyful occupation, but there are also many challenges along the way … You need to learn how to play, create music, record it, motivate your band members to work with you (after you have found them of course)… What are some of your best character traits that helped you reach your current level in musicianship / music career?

The strongest thing for me has always been the vision of how I want my music to be. I take a lot of time to think and imagine what would be the coolest music ever, and then I try to create it. I follow the advice of Steve Vai: find the thing that excites you the most, and go after that. Challenges and obstacles will always happen and they can be frustrating, but if you’re pursuing something you are really excited about, the challenges become very small in comparison to the thing you are pursuing.

In your view, what are some of the biggest mistakes that young musicians make? What are the roadblocks that they put on their own ways to achieve what they want?

Trying to do what everybody else is doing, not listening to your own voice. There’s a lot of music being created today, but I think a lot of it sounds similar to each other. It’s rare to hear artists and bands that truly create something unique. It’s valuable to take inspiration from others, but when you sit down to create music, try to forget about what everybody else is doing, and just make your own kind of music in the best way you can, at whatever level you are at.

If you could go back in time and meet the younger version of yourself, what would you tell him (on the topic of music)?

I would tell him to release more music, don’t be afraid to put yourself out there and do imperfect stuff. I have always been a perfectionist and so there’s a lot of music I have created that just sat on my hard drive for years because I didn’t think it was good enough. That’s not good for either me or others, because others didn’t get to enjoy it, and I didn’t get to have others listen to it and enjoy it.

When it comes to musical aspects of playing in a band, there are many things you need to do – expanding you general musical skills, rehearsals, preparing for concerts, practicing songs, creating songs, recording, playing gigs… What are your favorite musical things to work on?

I like to take anything on guitar or piano, such as a scale, a chord, a chord progression, a rhythm….and ask myself „what emotion does this express?” It’s something that takes time, practice and introspection but the more you do it the more you start to be able to see emotional patterns in the structures of how music is built. I also like to do the opposite, I start with an emotion and ask myself how I can express it through music. This never gets old and I will probably keep working on it for the rest of my life.

When you publish your own music or play concerts… or do anything artistic in public, you can experience quite a lot of negative unconstructive critique coming from other people. If we cared too much about this, none of us would be playing anymore. What is your view on this phenomenon and how do you deal with it?

This may sound a bit cold, but you’ve got to detach yourself from both the negative and the positive feedback you get. If you tie your happiness too much to when people like your stuff, you are putting too much weight on their opinion, and then when it swings around and people don’t like your music, you give weight to that too. Don’t get me wrong, other people liking your stuff is a great feeling that should be enjoyed, but you can’t be too attached to it.

You’ve got to take a step back and realize that the artwork you created is not ‘you’, even though it may feel like an extension of you. Because once it’s out there in the world, it’s out there. People will say all kinds of things about it, both good and bad, and that’s how it will always be.

I like to compare it to a bird sitting in a tree and singing. One person walks by and says “what a beautiful melody, please keep singing!”. And the bird just thinks “okay cool, I’m just singing my song.” Then another person walks by and says “what a horrible melody, please shut up!”. But the bird just thinks “okay cool, I’m just singing my song”. If you want to preserve your sanity as an artist, that’s kind of how you need to be. You’re just doing your thing, you’re just singing your unique song because that’s just what you do.

If you looked for a new member for your band, how well should that person play his instrument? What should be their musical knowledge level? What other traits beside music should that person possess?

For the type of music I play, technical skill is important, as well as the ability to listen. But the most important trait is a positive can-do attitude and the willingness to learn and grow, everything else can be trained.

People say that you need to be talented in order to play and create music. There’s certainly some amount of truth in that statement, but from my experience, talent is very often used as an excuse by people who just don’t believe in themselves. I wonder if in your musical journey everything came easily to you or were there some aspects that you struggled with and had to work hard in order to master them?

I struggled with songwriting for a while. Even though I could come up with good musical ideas, I struggled with connecting them into a whole song. I actually told my dad “I like to play guitar, but I’m actually going to hold off on the songwriting for a couple of years because I’m not so good at it.” And today songwriting is my primary thing. So that’s something I had to learn, and I still have a mountain of things I want to learn and master in order to get to a really high level and make a difference.

I also struggled with guitar technique because I had no real training, until I found my guitar teacher Tom Hess who showed me what great technique is supposed to look like and how to get there, that was a game changer. He also helped me immensely with songwriting.

There are many wise people in Poland (perhaps in Sweden, too). Everyone knows a lot about everything. When it comes to playing in a band, people often say that you need to play popular music in order to be successful (i.e. adjust your musical style to the public taste). What do you think about that?

That phrase “you need to play popular music in order to be successful” is misunderstood. Yes, you should write music that moves YOU first and foremost. Because if you yourself are not moved by your music, how can you move someone else? When you listen to a song, you can typically hear the level of inspiration the songwriter had when they wrote it. That inspiration is always step one. What you want to express. If you get that part right, even if you don’t know anything about songwriting, you will be on the right path.

But at the same time, there are certain principles and concepts in songwriting that makes a song better, period. The way you use melody, harmony, rhythm, dynamics and arrangements greatly influence how good the song will be, no matter what style of music it is. A great song is a great song. Too many people rely on the sound color of the instruments to “carry the song”, when in reality it’s the craft of songwriting that makes or breaks the song.

What are your plans for the future? Are you planning to release something new?

I’m producing and recording a symphonic film score metal album right now. I believe it’s going to be very special and I have not heard it been done in this way before, even though there are some similarities to other artists here and there on the album. I want to inspire others to become the best version of themselves, and music is a great way to do that. I believe everyone has the ability to grow and become even more than they already are today, and if I can be a small part of that, it makes it all worth it. There’s a lot of work on the album since I’m doing all the instruments, arrangements, orchestrations and lyrics myself, everything except vocals. I’m also financing everything myself which also makes it more difficult, but it’s progressing well. I’m looking forward to sharing it soon enough!

***

***

Have a question/suggestion for this article? Let me know – I’d love to discuss it 😊 Fill out the form below to contact me:

Dlaczego rozwijanie pasji do muzyki jest ważne w życiu…

– Wywiad z uczniem szkoły „Lekcje Gitary Ostrołęka” – Januszem Młynarczykiem

Wielu ludzi grających na gitarze… W zasadzie większość z nich długa waha się zanim podejmą decyzję o tym żeby zacząć pobierać lekcje na gitarze. Obawiają się że będą niepotrzebnie wydawać pieniądze na coś co sami mogliby zrobić za darmo…

Tak się jednak składa że wielu z nich i tak w końcu umawia się na prywatne lekcje z nauczycielem ponieważ zatrzymują się w postępach i czują z tego powodu frustrację. Jak już zaczną pobierać lekcje to zazwyczaj żałują że nie zaczęli tego robić wcześniej.

Skąd to wiem? Wiem bo pytałem o to wielu moich uczniów i dostałem dokładnie taką odpowiedź.

Właściwie to… jeden z nich napisał większość tego artykułu… bo to niej jest tak naprawdę artykuł – to wywiad. Wywiad z moim prawdziwym, zdolnym uczniem. Ma na imię Janusz i mam dla niego dużo uznania ze względu na to jak podchodzi do nauki i ćwiczenia gry na gitarze, do lekcji i wielu innych rzeczy w życiu.

Jeżeli wciąż wahasz się czy zapisać się na lekcje, przeczytaj proszę jak to jest ‘po drugiej stronie’ 🙂 Miłej lektury !

Na początek powiedz coś o sobie… Od jak dawna grasz na gitarze, jakiej muzyki lubisz słuchać i grać? Po co uczysz się grać?

Mam 36 lat, po raz pierwszy zacząłem grać kiedy miałem 24 lata, od tego czasu grałem z przerwami w sumie przez jakieś 8 lat. Lubię różnorakie brzmienia gitary elektrycznej, od klasycznego bluesa przez brutalny metal aż do trudnych i wymagających harmonii jazzowych. W większości jednak najbardziej trzymam się swojego ulubionego progresywnego rocka i progresywnego metalu. Moim celem jest osiągnąć taki stopień umiejętności gry na gitarze elektrycznej który umożliwi mi granie własnej muzyki na którą mam swoje pomysły. Powolutku do tego dochodzę.

Dlaczego zdecydowałeś się na lekcje?

Żeby nauczyć się grać i móc tworzyć własną muzykę, ale przede wszystkim żeby uczyć się w przemyślany sposób, z wykorzystaniem strategii która będzie odpowiadała moim muzycznym założeniom.

Jaka jest największa różnica pomiędzy nauką gry z nauczycielem i bez?

Ogromna: nauka z nauczycielem jest ułożona w odpowiedni sposób, zróżnicowana, interesująca i wymagająca zarazem. Kładzie naciska na różne obszary gry które mają odpowiadać celom i założeniom ucznia a przy tym monitoruje cały proces nauki.

Największa wartość nauki gry z nauczycielem, to wg. mnie reakcja nauczyciela na możliwości nauki ucznia, jego szybkość przyswajania informacji i przełożenie ich na fizyczną grę, jednocześnie dbając o właściwy rozwój ucznia, poprawiając jego błędy i zapobiegając nabieraniu złych nawyków w trakcie gry. Nie sądzą żeby ktokolwiek kto stara się nauczyć samodzielnie grać na instrumencie muzycznym potrafił zapanować nad wszystkim wyżej wymienionym w tym samym czasie, w związku czym zachodzi ryzyko tracenia czasu na niewłaściwy sposób nauki i uczenie się grać źle.

Kiedy można przestać uczyć się grać?

Chyba nigdy? Najlepszą rzeczą w nauce gry na gitarze jest to że jest tyle do nauczenia się, tyle do grania że nie musi się to kończyć nigdy.

Dlaczego rozwijanie twojej pasji muzycznej jest dla ciebie ważne?

Nie da się uciec przed samy sobą, jak już zaczniesz grać – to już na zawsze jest w tobie.

Dlaczego rozwijanie pasji muzycznej w życiu osobistym jest według Ciebie ważne w ogóle?

Żeby być zdrowym, zrównoważonym i szczęśliwym człowiekiem. Można się okłamywać że niepotrzebne ci to ale prędzej czy później zdasz sobie sprawę że nie umiesz bez tego funkcjonować a wtedy łatwo popaść we frustrację i smutek, przez co cierpisz nie tylko ty ale i bliscy wokół ciebie.

Opanowanie gry na obojętnie jakim instrumencie jest długim i żmudnym procesem … Na drodze do osiągnięcia tego celu czeka mnóstwo trudności, przeszkód, błędów… innymi słowy – nauka gry na gitarze to świetna zabawa ale czasami może sprawi trudności (według mnie często). Jakie masz sposoby żeby mieć motywację do ćwiczeń kiedy zdarza ci się napotkać jakąś trudność?

Zauważyłem że granie dla ludzi na żywo jest niezwykle motywujące, nieważne jak prostą muzykę aktualnie grasz. Granie dla siebie jest przyjemne, ale nie zmusza cię do ćwiczeń, nie obnaża błędów i w efekcie jest, przynajmniej wg. mnie, ślepym zaułkiem. Gramy żeby się wyrażać, jeżeli nikt inny nie będzie mógł tego usłyszeć – po co w ogóle zadawać sobie trud?

Co Twoja żona myśli o twoim muzykowaniu? Nie jest aby zazdrosna że spędzasz czas z gitarą zamiast z nią? 🙂

Mam wydzielony czas na naukę i ćwiczenia a poza tym mam jasne priorytety. Dzięki temu żona jest pewna że nie nie odizolowuję się od niej, a ja że ćwiczę wystarczająco dużo. Moja żona również kocha muzykę, grała kiedyś na klawiszach ale straciła zainteresowanie grą (a może po prostu nie była graniem zainteresowana)

Uważam, że rozwój osobistych pasji (czy jest to muzyka, sport, pisanie czy cokolwiek innego) jest niezwykle ważne nie tylko dla nas, ale też ludzi wokół nas – szczególnie naszej rodziny. Co sądzisz na ten temat?

Zgadzam się. W odpowiednich proporcjach i z umiejętnym planowaniem będzie motywować innych do pracy nad sobą, będzie dawać dobry przykład i wzbogaci życie wszystkich osób zaangażowanych w nasze sprawy.

Osiągnięcie czegokolwiek w życiu jest znacznie łatwiejsze jeżeli przebywamy w sprzyjającym nam otoczeniu (pośród zmotywowanych ludzi o podobnych celach). W jaki sposób przebywanie z innymi osobami uczącymi się gry na gitarze pomaga w grze Tobie? 

Pomaga na kilka sposobów. Fajnie jest przekonać się że możesz zagrać coś ekstra tak jak ktoś inny, a jednocześnie że nie to nie koniec świata jeżeli czegoś zagrać nie umiesz bo innym też może ciężko iść i nie jesteś wyjątkiem.

Nauka gry na gitarze u nauczyciela kosztuje. Nie żałujesz że wydajesz pieniądze właśnie w taki sposób?

Żeby pozwolić sobie na ekstra wydatek w postaci lekcji zrezygnowałem z picia alkoholu (całkowicie), niepotrzebnych gadżetów z których i tak nie korzystam a kupowałem z nudów i z innych niepotrzebnych wydatków. Tak właściwie to nie wydaję więcej niż zanim zacząłem brać lekcje.

Kiedy wg ciebie najlepiej jest zacząć rozwijać swoje pasje? Kiedy jest za późno?

Nigdy za wcześnie, nigdy za późno. Jeżeli zaczyna się to robić w dzieciństwie, rodzice muszą w tym uczestniczyć (z oczywistych powodów). Jeżeli jest to w późniejszym wieku, np na emeryturze albo w średnim wieku, pozwala to odzyskać równowagę psychiczną.

Powiedz mi jaki masz system ćwiczenia gry na gitarze … i dlaczego ważne jest żeby taki system mieć w ogóle?

Mój system to nigdy nie opuszczać lekcji, nigdy nie robić sobie wolnego od ćwiczeń w domu, (nie jest ważne jak dobry masz plan ale to jak dobrze ten plan realizujesz), nie kombinować / dyskutować z poleceniami nauczyciela i pamiętać o moich celach. Zawsze zaczynam od rozgrzewki i ćwiczeń na rozwój słuchu. Poza tym staram się wykonywać zadania otrzymane od nauczyciela, jakby nie było zna się na tym więc nie będę próbował poprawiać tego co mi zleci. Za to w końcu bierze pieniądze.

Miałeś przygodę ze sportem, czy możesz powiedzieć coś więcej na ten temat? Jakbyś porównał sport z muzyką? Które z nich jest wg ciebie korzystniejsze dla nas?

Trenowałem podnoszenie ciężarów, siatkówkę, trochę pływania. Każdy sport jest super ale na poziomie poważnej rywalizacji prędzej czy później przytrafi się kontuzja, taka jest natura sportu wyczynowego. W bezpośrednim zestawieniu zarówno trening gry na instrumencie jak i trening sportowy nie tolerują lenistwa (dyscyplina/reżim treningowy), jak również obydwa wymagają nauczyciela/trenera który będzie kompetentny i z dużą wiedzą praktyczną i teoretyczną w swojej dziedzinie.

Oprócz tego mogę powiedzieć że zarówno uprawianie sportu jak i nauka gry na instrumencie we własnym zakresie przyniesie jakieś rezultaty ale też szybko popadnie się w stagnację i te rezultaty nie pozwolą osiągnąć niczego znaczącego.

Jeżeli chodzi o korzyści, mogę osobiście z własnego doświadczenia powiedzieć że sport jest świetny ale nie rozwija naszego systemu nerwowego w taki sam sposób jak muzyka. Przykład: po moim powrocie do grania i nauki gry na gitarze, szczególnie z uwzględnieniem teorii, znacznie lepiej liczę w pamięci, dłużej utrzymuję koncentrację, mam lepszą organizację i poprawiłem planowanie jak też szybciej podejmuję decyzje. Sport zapewnia dopływ adrenaliny ale niewiele ponad to.

Wymówki są bardzo niebezpieczne, najczęściej dlatego że zwykle nie jesteśmy świadomi że je stosujemy. Jaki jest twój sposób na wyłapywanie wymówek i nie uleganie sobie? Co robisz, żeby im zapobiec?

Zawsze gdy mam ochotę sobie odpuścić przypominam sobie kilka sytuacji kiedy bardzo nie chciało mi się ćwiczyć i jak dużą radość sprawiło mi to granie pomimo początkowej niechęci.

Poza tym, staram się pamiętać że nie pojedyncza dobra albo długa sesja ćwiczeń zrobi ze mnie dobrego gitarzystę tylko dużo dobrych i długich sesji ćwiczeń w określonym przedziale czasu, które razem będą oddziaływać na moje postępy w nauce. Zauważyłem już ze nawet najprostsze ćwiczenia albo granie dla zabawy są korzystne dla mojego procesu nauki, z kolei brak gry i ćwiczeń jest niekorzystny i skutkuje cofaniem w nauce a nie postępem.

Jakie jest Twoja najbardziej absurdalna wymówka, żeby nie grać na gitarze? 🙂

I tak za dużo gram 🙂

Jakie największe błędy według Ciebie popełniają młodzi adepci nauki gry na gitarze którzy próbują opanować ten instrument? Jaki był twój największy błąd?

Nauka bez nauczyciela. Próba samodzielnego odkrycia Ameryki. Porażka.

Jaki jest aktualnie twój ulubiony zespół/muzyk i co w nim najbardziej podziwiasz?

Stevie Ray Vaughn. Nie lubiłem bluesa dopóki nie usłyszałem/zobaczyłem jak gra (video). Muszę wyjaśniać? 🙂

Czy jest jakiś gatunek muzyki którego szczerze nienawidzisz? Dlaczego?

Kiedyś nie znosiłem najprostszego popu, ale nauczyłem się nie zwracać na niego uwagi. Nie ma sensu nienawidzić czegokolwiek.

Dzięki za wywiad, miło mi się z tobą rozmawiało. Jeżeli masz coś do dodania, proszę powiedz to teraz. Z pewnością masz coś interesującego do powiedzenia na koniec… 🙂

Dzięki, chciałbym tylko powiedzieć wszystkim gitarzystom którzy mają trudności żeby się nie poddawali, nic nie zastąpi feelingu i brzmienia gitary i każdy kto grał wie o tym. Bądźcie cierpliwi, najlepsze rzeczy spotykają tych którzy czekają.

***

***

Masz pytanie / sugestię do tego artykułu? Daj mi znać – chętnie podyskutuję na ten temat 😊 Wypełnij poniższy formularz, żeby skontaktować się ze mną:

Czego uczy ponad 500 zagranych koncertów?

– Wywiad z gitarzystą zespołu Strefa 51 – Mariuszem Mierzejewskim

Mariusz jest aktualnie uważany za jednego z najlepszych gitarzystów w Ostrołęce… i słusznie, ponieważ ma w swoim arsenale mnóstwo wirtuozerskich zagrywek, a jego muzyka jest spójna i pełna ekspresji. Mimo młodego wieku ma też bardzo duże doświadczenie sceniczne, a oprócz gry na gitarze zajmuje się realizacją dźwięku i dziennikarstwem.

…powiem tak – chciałbym mieć w jego wieku tak poukładane w głowie jak on. Na pewno wziąłbym się dużo wcześniej do roboty i teraz byłbym na znacznie wyższym poziomie jako muzyk i gitarzysta… no ale teraz to sobie mogę popłakać, co oczywiście nie miałoby sensu… Sens ma natomiast przeczytanie poniższego wywiadu, ponieważ możesz się z niego sporo nauczyć – zarówno jeżeli Twoim celem są koncerty i gra w zespole, czy chcesz po prostu grać swoje ulubione numery dla siebie i swoich znajomych.

***

Cześć Mariusz! Dzięki za wywiad. Jestem pewien, że i ja i moi uczniowie będą mogli z niego wyciągnąć jakąś ciekawą naukę 🙂 Na początek powiedz coś o sobie.

Nazywam się Mariusz Mierzejewski i obecnie gram w rockowo-metalowym ze-spole Strefa 51, w zespole weselnym Bez-Przerwy oraz udzielam się jako muzyk sesyjny. Wcześniej grałem w 5 może 6 innych zespołach. Na scenie gościnnie pojawiłem się z Piotrem Grzybem, z zespołem Carol Markovsky, (którzy jak dla mnie są przyszłością Polskiego rocka), ponadto zagrałem 2 koncerty z zespołem Spontan. Jeżeli chodzi o supporty to grałem m.in. przed Donatanem i Cleo, samą Cleo, Harlemem, Tershą czy Golden Life. Łącznie udało mi się zagrać naprawdę dużo koncertów – myślę że spokojnie z 500 😉

Gra w zespole i praca muzyka jest na pewno przyjemna, ale też nie należy do najłatwiejszych… Przede wszystkim trzeba się nauczyć grać, stworzyć muzykę, nagrać ją, zmobilizować członków zespołu do pracy (jak już ich znajdziesz), poradzić sobie z własnym lenistwem… Jaka są Twoje najlepsze cechy charak-teru, które pozwoliły Ci przez to wszystko przejść?

Myślę, że samozaparcie i presja że jednak chce coś pokazać i udowodnić samemu sobie że potrafię coś zrobić.

Co, Twoim zdaniem, powstrzymuje muzyków (młodych i starych) przed tym, żeby założyć zespół i zacząć grać koncerty / nagrywać płyty. Pytam oczywiście o czynniki wewnętrzne, czyli to jak Ci muzycy sami sobie przeszkadzają w tym, żeby osiągnąć to, czego chcą?

Na pewno lenistwo to pierwsze, ale również brak wiary w siebie, ponieważ dużo osób poddaje się bo ktoś gra lepiej, ktoś ma zespół, któremu się lepiej powodzi. Zawsze znajdzie się jakieś ale, które potrafi czasem zaprzepaścić nasze szanse na jakikolwiek sukces.

Jakbyś mógł cofnąć się w czasie i spotkałbyś młodszą wersję siebie, co byś mu (sobie) powiedział (w temacie muzyki i grania)?

Żebym nigdy nie przestawał ćwiczyć! Albo co więcej, żeby te ćwiczenia były bardziej systematyczne i poukładane. Miałem taki okres w życiu, że sądziłem że już wszystko potrafię i nie potrzebuje żadnych ćwiczeń co ostatecznie sprawiło, że bardzo pogorszyłem swoją grę.

Jak umiesz grać i tworzyć, to możesz robić mnóstwo fajnych rzeczy. Jakie są Twoje najlepsze wspomnienia / osiągnięcia związane z graniem w zespole i poza nim (np. na zwykłych spotkaniach ze znajomymi)?

Każdy koncert, każda podróż na koncert, wszystkie spotkania po koncertach, nagrody tytułu najlepszego gitarzysty, czy każda pochwała to był miód ma moje uszy natomiast najlepsze wspomnienie z tytułu osiągnięć było to, kiedy otrzymałem miano najlepszego gitarzysty na przeglądzie zespołów Rockowych MakMuza w Makowie Mazowieckim w 2016 roku od samego Marka Piekarczyka, byłego wokalisty TSA. Nawiązując do poprzedniego pytania właśnie po tej nagrodzie odbiła mi palma i stwierdziłem, że skoro taka gwiazda wręczyła mi taką nagrodę to już nie muszę ćwiczyć. Po czasie doszedłem do wniosku że nic bardziej nie motywuje tak jak presja czy konkurencja.

Jak się publikuje swoją muzykę, albo gra koncerty… albo gra w ogóle – często można się spotkać ze złośliwymi i głupimi uwagami ze strony innych ludzi. Gdybyśmy się tym przejmowali, raczej nikt z nas już by nie grał. Jaki jest Twój pogląd na to zjawisko i jak sobie z nim radzisz?

To jest coś niesamowitego, jeżeli gram z Strefą 51 i wykonuje swoje i mojego ze-społu utwory to przekazuje publice całego siebie, może to dziwnie zabrzmiało ale właśnie to są te momenty dla których ciągle grasz ciągle ćwiczysz i tworzysz. Ja uwielbiam krytykę nawet jeżeli jest bolesna ponieważ wiem, że był moment w którym skupiłem całą uwagę słuchacza na naszej muzyce.

Jak dobrze trzeba grać, żeby grać w zespole? Jak dobrze musiałby grać ktoś, kogo przyjąłbyś do swojego zespołu? Co poza muzyką musiałby ten ktoś sobą reprezentować?

To dość trudne pytanie ponieważ w zespole raczej wolałbym słabszego gitarzystę ale takiego, który będzie sumiennie ćwiczył, starał się i angażował w zespół, niż takiego który byłby drugim Hendrixem ale miałby przysłowiowo „wywalone” . Natomiast jeżeli chodzi o grę zespołową to naprawdę nie trzeba tutaj dużych umiejętności gry. Wydaje mi się, że z czasem wyrobią się same. Ważniejszą cechą jeżeli chodzi o grę w kapeli to komunikacja pomiędzy resztą zespołu, ale również zaangażowanie, o którym wspomniałem już wcześniej.

Jakie są Twoje muzyczne plany na przyszłość? Planujecie wydać coś nowego?

Jeżeli chodzi o Strefę 51 to właśnie wydajemy pierwszą płytę, a przy dobrych wiatrach w następnym roku rozpoczęlibyśmy produkcję kolejnej. Jeszcze teraz planujemy 2 teledyski. A w międzyczasie może pojawi się singiel z teledyskiem.

Jeżeli chodzi o samego mnie to chciałbym otworzyć swój profil na YouTube i nagrywać różne moje wydziwy 😉

***

Masz pytanie / sugestię do tego artykułu? Daj mi znać – chętnie podyskutuję na ten temat 😊 Wypełnij poniższy formularz, żeby skontaktować się ze mną:

Jak myśli młody wirtuoz gitary?

– Wywiad z Johanem Tillgrenem – młodym metalowym gitarzystą ze Szwecji

Johan Tillgren jest młodym i bardzo utalentowanm gitarzystą ze Szwecji. Gra na gitarze od 14 lat, ale zdążył zajść już bardzo daleko – wystarczy posłuchać jego debiutanckiej płyty EP „Until The End Of Time”, którą nagrał 4 lata temu (czyli po 10 latach doświadczenia). Wirtuozerska i pełna ekspresji gra przywodzi na myśl takich gitarzystów jak Yngwie Malmsteen czy Steve Vai… to naprawdę robi wrażenie!

W przeszłości grał w dwóch zespołach – Terminus i Discovery Zero, teraz pracuje solo i pracuje nad swoją pierwszą płytą długogrającą (miałem przyjemność usłyszeć kilka fragmentów – to na pewno będzie coś niesamowitego). Oprócz tego jest profesjonalnym instruktorem gry na gitarze – uczy u siebie w Szwecji… ale zdarza mu się również pracować jako trener na międzynarodowych seminariach dla gitarzystów (właśnie tam go spotkałem).

Bardzo się cieszę z poniższego wywiadu, ponieważ dzięki niemu można zajrzeć Johanowi do głowy i zobaczyć jak myśli gitarzysta, który w 10 lat opanował tyle, co „normalny człowiek” w lat 30. Zapraszam do lektury!

Click here for English version: Interview in English

***

Gra w zespole i praca muzyka jest na pewno przyjemna, ale też nie należy do najłatwiejszych… Przede wszystkim trzeba się nauczyć grać, stworzyć muzykę, nagrać ją, zmobilizować członków zespołu do pracy (jak już ich znajdziesz), poradzić sobie z własnym lenistwem… Jakie są Twoje najlepsze cechy charakteru, które pomogły Ci osiągnąć Twój aktualny poziom w muzyce?

Najważniejszą rzeczą zawsze była dla mnie moja wizja tego jakim muzykiem chcę być. Spędzam bardzo dużo czasu na myśleniu i wyobrażaniu najlepszej muzyki jaka mogłaby kiedykolwiek powstać, a później próbuję ją stworzyć. Idę za radą Steve’a Vaia: znajdź coś, co Cię najbardziej ekscytuje i idź po to. Problemy i trudności zawsze będą się zdarzać… i będą frustrujące, ale jak pracujesz nad czymś, co Cię pasjonuje, wszystkie te problemy są małe w porównaniu z tym, co chcesz osiągnąć.

Jakie są Twoim zdaniem największe błędy popełniane przez młodych muzyków? W jaki sposób sami sobie utrudniają osiągnięcie swoich celów?

Starają się robić to, co wszyscy inni i nie słuchają własnego głosu. Obecnie powstaje dużo muzyki, która brzmi bardzo podobnie. Rzadko można usłyszeć artystów i zespoły, które naprawdę tworzą coś wyjątkowego. Cenne jest czerpanie inspiracji od innych, ale kiedy siadasz do tworzenia muzyki, staraj się zapomnieć o tym, co robią inni i po prostu twórz coś własnego w najlepszy możliwy sposób na jaki Cię stać.

Jeżeli mógłbyś cofnąć się w czasie i spotkać młodszą wersję siebie, co byś my powiedział?

Powiedziałbym mu, żeby wydawał więcej muzyki i nie bał się, że coś będzie niedoskonałe. Zawsze byłem perfekcjonistą, więc stworzyłem wiele muzyki, która po prostu leżała na moim dysku przez lata, ponieważ nie sądziłem, że jest wystarczająco dobra. To nie jest dobre ani dla mnie, ani dla innych, ponieważ inni nie mogli się tym cieszyć, a ja nie doświadczyłem radości z dzielenia się moją twórczością z innymi.

Granie w zespole wiąże się z wieloma muzycznymi aspektami – trzeba rozwijać swoje ogólne umiejętności, grać próby, przygotowywać się do koncertów, ćwiczyć utwory, pisać utwory, nagrywać, grać koncerty… Które z nich są Twoimi ulubionymi?

Lubię grać różne proste rzeczy na gitarze lub fortepianie, takie jak gama, akord, progresja akordów, rytm… i zastawnawiać się jakie emocje to wyraża. Jest to coś, co wymaga czasu, ćwiczeń i głębokiej refleksji, ale im częściej to robisz, tym bardziej zaczynasz dostrzegać wzorce emocjonalne w strukturach muzycznych. Lubię też robić odwrotnie, zaczynam od emocji i zadaję sobie pytanie jak mogę to wyrazić poprzez muzykę. Nigdy nie mam tego dość i prawdopodobnie będę nad tym pracował do końca życia.

Lubię grać różne proste rzeczy na gitarze lub fortepianie, takie jak gama, akord, progresja akordów, rytm… i zastawnawiać się jakie emocje to wyraża. Jest to coś, co wymaga czasu, ćwiczeń i głębokiej refleksji, ale im częściej to robisz, tym bardziej zaczynasz dostrzegać wzorce emocjonalne w strukturach muzycznych. Lubię też robić odwrotnie, zaczynam od emocji i zadaję sobie pytanie jak mogę to wyrazić poprzez muzykę. Nigdy nie mam tego dość i prawdopodobnie będę nad tym pracował do końca życia.

Jak publikujesz własną muzykę, grasz koncerty… lub robisz cokolwiek związanego z tworzeniem, możesz się często spotkać ze złośliwą krytyką ze strony innych ludzi. Jakbyśmy się tym przejmowali, nikt z nas prawdopodobnie już by nie grał. Jaka jest Twoja opinia na temat tego zjawiska i jak sobie z nim radzisz?

To może zabrzmieć trochę chłodno, ale musisz mieć dystans zarówno do negatywnych, jak i pozytywnych opinii, które otrzymujesz. Jeżeli mierzysz swoje szczęście ilością pozytywnych komentarzy, w momencie gdy sytuacja się odwróci, tzn. zaczną Cię krytykować, będzie Ci bardzo trudno sobie z tym poradzić. Fajnie jest jak dużo ludzi lubi to co robisz, ale nie można się do tego za bardzo przywiązywać.

Musisz nabrać do tego dystansu i zdać sobie sprawę, że to, co stworzyłeś nie jest tobą, nawet jeśli może się wydawać, że jest twoim “dzieckiem”. Jak już coś publikujesz, to żyje własnym życiem. Niektórym się spodoba, niektórym nie. Niektórzy będą gadać głupoty, niektórzy mądre rzeczy. Tak to już jest.

Lubię to porównywać do historii o ptaku, który siedzi na drzewie i śpiewa. Jedna osoba przechodzi obok i mówi „jaka piękna melodia, proszę, śpiewaj dalej!”. A ptak po prostu myśli: „okej, po prostu śpiewam swoją piosenkę”. Potem kolejna osoba przechodzi obok i mówi „co za okropna melodia, przestań proszę!”… ale ptak po prostu myśli: „ok, spoko, po prostu śpiewam swoją piosenkę”. Jeśli chcesz zachować zdrowy rozsądek jako artysta, właśnie tak musisz myśleć. Po prostu robisz swoje, po prostu śpiewasz swoją wyjątkową piosenkę, ponieważ to jest właśnie to, co robisz w życiu.

Jakbyś szukał nowego członka do swojego zespołu, jak dobrze ta osoba musiałaby grać na swoim instrumencie? Jaki poziom wiedzy muzycznej musiałaby posiadać? Jakie inne cechy poza muzyką musiałaby mieć?

Rodzaj muzyki, który wykonuję wymaga dużych umiejętności technicznych i doskonałego słuchu, ale najważniejszą cechą jest pozytywne nastawienie do pracy oraz chęć uczenia się i rozwoju, wszystko inne można wytrenować.

Ludzie mówią, że trzeba mieć talent, żeby grać i tworzyć muzykę. Na pewno jest w tym trochę prawdy, jednak z mojego doświadczenia wynika, że talent jest częściej używany jako wymówka przez ludzi, którzy po prostu w siebie nie wierzą. Zastanawiam się, czy Tobie wszystko co umiesz przyszło łatwo, czy raczej musiałeś nad tym ciężko pracować?

Miałem trudności z tworzeniem własnej muzyki i kreatywnością. Miałem całkiem dobre pomysły, ale nie potrafiłem ich połączyć w całość. Powiedziałem kiedyś mojemu tacie: „Lubię grać na gitarze, ale wstrzymam się z pisaniem muzyki na kilka lat, ponieważ nie jestem w tym dobry”. Dziś tworzenie jest moją najważniejszą umiejętnością. To jest coś, czego musiałem się nauczyć, a wciąż mam mnóstwo rzeczy, w których chcę być lepszy.

Moja technika też pozostawiała wiele do życzenia, ponieważ przez długi czas próbowałem wszystkiego nauczyć się sam. Dopiero jak znalazłem dobrego nauczyciela udało mi się wyjść z martwego punktu. Ten sam nauczyciel pomógł mi również rozwinąć moją kreatywność.

W Polsce jest mnóstwo mądrych ludzi (w Szwecji zapewne też). Każdy wie wszystko o wszystkim. Jeżeli chodzi o grę w zespole, ludzie często mówią, że aby osiągnąć sukces, trzeba grać muzykę, która jest popularna (czyli dostosować styl wykonywanej przez siebie muzyki do gustów innych ludzi). Co o tym myślisz?

Sformułowanie „trzeba grać muzykę popularną, aby odnieść sukces” jest źle rozumiane. Tak, powinieneś pisać muzykę, która przede wszystkim przemawia do ciebie… bo jeśli twoja muzyka cię nie rusza, to jak ma ruszyć innych ludzi? Jak słuchasz jakiegoś utworu, zazwyczaj możesz usłyszeć poziom inspiracji, którym dysponował jego kompozytor w trakcie pisania. Ta inspiracja jest zawsze pierwszym krokiem. Co chcesz wyrazić. Jeśli dobrze wykonasz tę część, jesteś na dobrej drodze nawet jeśli nie wiesz nic o tworzeniu muzyki.

Z drugiej strony, istnieją pewne zasady i koncepcje w muzyce, które sprawiają, że utwór jest lepszy. Sposób, w jaki używasz melodii, harmonii, rytmu, dynamiki i aranżacji, ma ogromny wpływ na to, jak dobry będzie utwór, bez względu na jego styl muzyczny. Świetna piosenka to świetna piosenka. Zbyt wiele osób polega na barwie dźwięku instrumentów. W rzeczywistości to rzemiosło kompozytorskie tworzy lub niszczy utwór.

Jakie masz plany na przyszłość? Planujesz wydać coś nowego?

Obecnie zajmuję się produkcją i nagraniem swojej pierwszej płyty długogrającej. Styl to symfoniczny metal z elementami muzyki filmowej. Wierzę, że będzie to coś wyjątkowego, bo nigdy wcześniej nie słyszałem, żeby robiono to w ten sposób, mimo że istnieją pewne podobieństwa do innych artystów tu i ówdzie na albumie. Chcę inspirować innych, aby stali się najlepszą wersją siebie, a muzyka jest na to świetnym sposobem. Wierzę, że każdy może się rozwijać i codziennie stawać się lepszym człowiekiem. Jeśli mogę być małą częścią tego rozwoju, to wszystko jest tego warte. Nad płytą jest dużo pracy, ponieważ sam tworzę wszystkie instrumenty, aranżacje, orkiestracje i teksty – wszystko oprócz wokali. Sam też wszystko finansuję, co również utrudnia sprawę… ale są postępy. Nie mogę się doczekać, aż będę mógł to wszystko opublikować!

***

***

Masz pytanie / sugestię do tego artykułu? Daj mi znać – chętnie podyskutuję na ten temat 😊 Wypełnij poniższy formularz, żeby skontaktować się ze mną:

Ostrołęcko-niemiecka podróż muzyczna

– Wywiad z frontmanem zespołu Art In Crime – ostrołęczaninem, Michałem Kamionowski aka Mike Stone

– Autor: Piotr Sierzputowski

Michał Kamionowski stawiał swoje pierwsze muzyczne kroki w ostrołęckim klubie „Oczko” grając w takich zespołach jak Wild Spirit, a później The Alley. Z oboma tymi kapelami zawsze celował jak najwyżej. Jeszcze zanim wyjechał do niemiec, można było go zobaczyć na licznych koncertach – również w telewizji. Aktualnie jest frontmanem zespołu Art In Crime, który stworzył po przeprowadzce za zachodnią granicę. W tym samym czasie przyjął również pseudonim sceniczny Mike Stone. Dzielił sceniczne deski z takimi zespołami jak Afromental, Current Swell, Key West, Empatic, łącznie zagrał ponad 150 koncertów i wydał 3 płyty. Przed Wami bardzo ciekawy wywiad z bardzo ciekawym człowiekiem, którego rezultaty mówią same za siebie. Michał Kamionowski, aka Mike Stone. Zapraszam do lekury!

***

Gra w zespole i praca muzyka jest na pewno przyjemna, ale też nie należy do najłatwiejszych… Przede wszystkim trzeba się nauczyć grać, stworzyć muzykę, nagrać ją, zmobilizować członków zespołu do pracy (jak już ich znajdziesz), poradzić sobie z własnym lenistwem… Jaka są Twoje najlepsze cechy charak-teru, które pozwoliły Ci przez to wszystko przejść?

Bycie marzycielem! Marzyć to trochę tak jak być w innym świecie gdzie liczy się tylko to czego pragniemy i z tym przychodzi wizja która mnie mobilizuje.

Co, Twoim zdaniem, powstrzymuje muzyków (młodych i starych) przed tym, żeby założyć zespół i zacząć grać koncerty / nagrywać płyty. Pytam oczywiście o czynniki wewnętrzne, czyli to jak Ci muzycy sami sobie przeszkadzają w tym, żeby osiągnąć to, czego chcą?

Wydaje mi się, że za mocno patrzą w przyszłość, za szybko oczekując jej nadejścia, zadają zbyt wiele pytań albo po prostu nie maja wizji.

Jakbyś mógł cofnąć się w czasie i spotkałbyś młodszą wersję siebie, co byś mu (sobie) powiedział (w temacie muzyki i grania)?

Słuchaj krytyki ale weź ją z dystansem bo wszystko się zmienia… a no i obczaj Jazz i Soul 🙂

Jak umiesz grać i tworzyć, to możesz robić mnóstwo fajnych rzeczy. Jakie są Twoje najlepsze wspomnienia / osiągnięcia związane z graniem w zespole i poza nim (np. na zwykłych spotkaniach ze znajomymi)?

Jest ich naprawdę wiele. Jednym z moich ulubionych, dla mnie najpiękniejszych wspomnień jest gdy pewnego razu grając na ulicy przed moim futerałem przystanęła dziewczynka z syndromem downa, zaczęła mnie słuchać i tańczyć, zareagowała bardzo entuzjastycznie na moje wykonanie, po czym podeszła do mnie mama dziecka mówiąc: „pewnie pan nie kojarzy ale ta dziewczynka doskonale pana zna – byliśmy tutaj rok temu i nagraliśmy dla niej pana występ na telefonie, ona oglądała pana prawie każdego dnia”. Po takich słowach łzy podeszły mi do oczu i jedyne co mogłem wtedy powiedzieć, żeby się nie popłakać było „dziękuję”

Jeżeli chodzi o muzyczne aspekty pracy w zespole, jest tutaj dużo różnych rzeczy, które trzeba robić – próby, przygotowania do koncertów, ćwiczenie utworów, tworzenie muzyki, nagrywanie… Który z tych aspektów jest Twoim ulubionym (łącznie z tymi, których nie wymieniłem)?

Ciężko wskazać jeden ulubiony…. naturalnie komponowanie i nagrywanie muzyki jest niesamowicie satysfakcjonujące, tudzież przygotowania do koncertów – w moich oczach to bardziej aranżacja „show”, gdzie musisz zrobić „set-listę” ze wszystkimi „breakami” „instrumentalami” „przemowami”, do tego zrobić aranżację/dekorację sceny, dodatkowe smaczki… bla bla bla… i to jest bardzo dużo roboty i dlatego jest Mega! 🙂

Mówi się, że człowiek uczy się na błędach… i moim zdaniem dobrze się mówi 🙂 Założę się, że ucząc się tego co teraz umiesz, nieraz zdarzało Ci się coś spieprzyć. Czy jest jakaś historia tego typu, którą mógłbyś się z nami podzielić? Czego się dzięki temu nauczyłeś?

Był czas, że brałem rzeczy za bardzo „do siebie” i więcej tam było obrony mojego ego niż mnie. Rozpoznanie tego nauczyło mnie, że świat jest bardziej relatywny niż mi się wydawało.

Powrót do przyszłości 2 – Co powiedziałbyś młodszej wersji siebie po popełnieniu błędu, o którym właśnie opowiedziałeś?

Normalnym jest nie wiedzieć co jest dobre a co złe. Kochaj siebie i kochaj ludzi… Powinien dzieciak skumać 😉

Jak się publikuje swoją muzykę, albo gra koncerty… albo gra w ogóle – często można się spotkać ze złośliwymi i głupimi uwagami ze strony innych ludzi. Gdybyśmy się tym przejmowali, raczej nikt z nas już by nie grał. Jaki jest Twój pogląd na to zjawisko i jak sobie z nim radzisz?

Znaczy… ja się przejmowałem, a dalej gram 🙂 Wydaje mi się, że przejmowanie na początku jest normalne – nie ma co się za bardzo przejmować 🙂 Teraz mi przeszło, więc z tej perspektywy… wiesz – każdy musi sobie czasem pogadać, popisać głupoty.

Jak dobrze trzeba grać, żeby grać w zespole? Jak dobrze musiałby grać ktoś, kogo przyjąłbyś do swojego zespołu? Co poza muzyką musiałby ten ktoś sobą reprezentować?

Wydaje mi się, że jak się ma marzenie to nie powinno być miarą, nawet jak nie grasz „tak dobrze” to przecież za 3 lata będziesz grał o wiele lepiej, ale tylko wtedy jak masz ten zespół, robisz próby, grasz z ludźmi, itd.

Ciężko określić w skali dobrze / nie dobrze.. musi mieć „Mojo” 🙂 Musi być słychać, że się wgrywa w zespół, że razem tworzymy piękno. Poza muzyką, bardzo ważna dla mnie jest otwartość umysłu i odwaga – w końcu chcemy robić coś, co większość uznaje za szaleństwo 🙂

Mówi się, że żeby grać czy tworzyć muzykę potrzebny jest talent… i jest w tym trochę prawdy, jednak z mojego doświadczenia wynika, że to sformułowanie jest używane głównie w formie wymówki, przez ludzi, którzy po prostu w siebie nie wierzą. Zastanawiam się, czy w Twoim przypadku, jeżeli chodzi o grę na gitarze czy pisanie muzyki, wszystko przychodziło Ci łatwo, czy może były jakieś aspekty, których na początku w ogóle nie rozumiałeś i musiałeś się bardzo napracować, żeby je opanować?

Nie pamiętam… W moim przypadku był to zawsze bardziej „wykon”… wiesz – spotykaliśmy się z chłopakami i po prostu graliśmy… ale naprawdę nie pamiętam…

U nas w Polsce jest bardzo dużo mądrych ludzi. Wszyscy się na wszystkim znają. Jeżeli chodzi o grę w zespole… czy w ogóle działalność muzyczną, można często usłyszeć, że żeby osiągnąć sukces, trzeba grać muzykę, która jest lubiana przez jak największą ilość osób (czyli dostosować swój styl do tego co akurat jest teraz modne). Co Ty o tym sądzisz?

No i wtedy takie osoby wyrażają: „co myślę, że jak wyrażę, to się wam spodoba”. Ja natomiast wolę pisać o moich przeżyciach i filozofii, do tego dopasować muzykę i słowa. Jak się ludziom spodoba to mega.

Jakie są Twoje muzyczne plany na przyszłość? Planujecie wydać coś nowego?

Tak, planujemy wydać coś nowego – jeszcze nie mówię co, ale planujemy 🙂 W planach jest też trasa po Niemczech i może jeszcze gdzieś zahaczymy. Osobiście mam wielka ochotę zagrać w Polsce z moim zespołem. Możesz mi przypomnieć za rok, to powiem czy się udało tego wszystkiego dokonać 🙂

***

***

Masz pytanie / sugestię do tego artykułu? Daj mi znać – chętnie podyskutuję na ten temat 😊 Wypełnij poniższy formularz, żeby skontaktować się ze mną:

Co daje ponad 20 lat doświadczenia na scenie?

– Wywiad z gitarzystą zespołu Tupolev – Markiem Macierakowskim

– Autor: Piotr Sierzputowski

Odkąd pamiętam, Marek zawsze był zaangażowany w pracę z różnymi zespołami muzycznymi w Ostrołęce. W pewnym sensie i pewnym stopniu był dla mnie inspiracją, ponieważ jak go poznałem w wieku około 14 lat, to jeszcze nie umiałem dobrze grać na gitarze, ani nie miałem żadnego doświadczenia scenicznego / studyjnego.

Kilka lat później role się odwróciły, ponieważ miałem przyjemność uczyć Marka gry na gitarze oraz kompozycji i aranżacji utworów. Oprócz tego, że bardzo szybko się uczył, opowiadał też bardzo dużo fajnych i inspirujących historii. Dlatego też poprosiłem go o wywiad – ponieważ wiedziałem, że ze względu na swoje długoletnie doświadczenie na pewno ma coś ciekawego do powiedzenia… i nie pomyliłem się. W poniższym wywiadzie znajdziecie dużo fajnych informacji na temat grania koncertów, pracy w zespole, pokonywania trudności, błędów, których należy unikać… Rozsiądźcie się więc wygodnie i zapraszam do lektury. Naprawdę warto!

***

Cześć Marek! Dzięki za wywiad. Jestem pewien, że i ja i moi uczniowie będą mogli z niego wyciągnąć jakąś ciekawą naukę 🙂 Na początek powiedz coś o sobie.

Nazywam się Marek Macierakowski i od 21 lat uczestniczę w zespołach, przed-sięwzięciach, nagraniach, jam sessions itp. Obecnie gram na gitarze w zespole TUPOLEV. W przeszłości grałem na gitarze basowej w zespołach Confusion, The Nut, Dehatifnat, Kefir, Retama, 7 Inches A Piece, MadBee, Alien Removed, Biuro Rzeczy Znalezionych. Z MadBee graliśmy przed takimi zespołami jak IRA, DŻEM, czy CREE, z Alien Removed koncertowaliśmy chociażby przed Luxtorpedą. Z ze-społem Kefir grywalismy również z CREE, Kasą Chorych czy Kobranocką. Zdarzyło mi się też kilkukrotnie wystąpić gościnnie, jako basista z Wojtkiem Dudkowskim pod szyldem Droga Na Ostrołękę. W większości moich byłych zespołów byłem zazwyczaj częścią sekcji rytmicznej, więc udało mi się przeforsować tylko kilka kawałków w Kefirze, MadBee czy Alien Removed, gdzie również pisałem część tekstów. Obecnie w TUPOLEVIE współtworzę większość repertuaru.

Gra w zespole i praca muzyka jest na pewno przyjemna, ale też nie należy do najłatwiejszych… Przede wszystkim trzeba się nauczyć grać, stworzyć muzykę, nagrać ją, zmobilizować członków zespołu do pracy (jak już ich znajdziesz), poradzić sobie z własnym lenistwem… Jaka są Twoje najlepsze cechy charakteru, które pozwoliły Ci przez to wszystko przejść?

To chyba upór wyrastający z miłości do muzyki. Jeśli się lubi, to co się w danej chwili robi, w tym wypadku gra rock and rolla, to człowiek jest w stanie wiele ścierpieć. Humory kolegów z kapeli, brak sprzętu czy finansów na nagrania, brak miejsca do grania prób, brak propozycji koncertowych. To też umiejętność oceny pewnych okoliczności, a co za tym idzie: powiedzenie sobie czasem „pass” i próba rozpoczęcia czegoś od nowa.

Co, Twoim zdaniem, powstrzymuje muzyków (młodych i starych) przed tym, żeby założyć zespół i zacząć grać koncerty / nagrywać płyty. Pytam oczywiście o czynniki wewnętrzne, czyli to jak Ci muzycy sami sobie przeszkadzają w tym, żeby osiągnąć to, czego chcą?

Może obawa przed krytyką? Może nie są do końca pewni, czy to jest to, w co chcieliby w tym momencie swojego życia zainwestować czas czy pieniądze? Może brak szybkich, wymiernych korzyści z grania zniechęca ich? Przecież miało być jak w amerykańskim filmie, zakładamy kapelę, po pierwszym koncercie podejdzie do nas szycha z wielkiej wytwórni a potem to już z górki…

Jakbyś mógł cofnąć się w czasie i spotkałbyś młodszą wersję siebie, co byś mu (sobie) powiedział (w temacie muzyki i grania)?

Że po pierwszym koncercie nie podejdzie do was szycha z wielkiej wytwórni i nie będzie z górki…

Jak umiesz grać i tworzyć, to możesz robić mnóstwo fajnych rzeczy. Jakie są Twoje najlepsze wspomnienia / osiągnięcia związane z graniem w zespole i poza nim (np. na zwykłych spotkaniach ze znajomymi)?

O tych najlepszych wspomnieniach to jednak wolę opowiadać na spotkaniach ze znajomymi (bardzo bliskimi). A tak na poważnie to granie w kapeli to wyjazdy, poznawanie nowych zakręconych ludzi, wywiady takie jak ten…

Mówi się, że człowiek uczy się na błędach… i moim zdaniem dobrze się mówi 🙂 Założę się, że ucząc się tego co teraz umiesz, nieraz zdarzało Ci się coś sp!@#^. Czy jest jakaś historia, którą mógłbyś się z nami podzielić? Czego się dzięki temu nauczyłeś?

Będąc młodym często niepotrzebnie zaprzątałem sobie głowę bzdurami, które słyszałem wokół, że basista nie powinien grać kostką, albo, że gitarzysta grający tylko w pentatonice to nie gitarzysta, że jak wzmacniacz to tylko lampowy, że broń Boże żadnych multiefektów cyfrowych, a prawdziwa gitara zaczyna się powyżej 5000zł…

Powrót do przyszłości 2 – Co powiedziałbyś młodszej wersji siebie po popełnieniu błędu, o którym właśnie opowiedziałeś?

Graj na swoim basie jak chcesz i czym chcesz – nawet stopami, Jimi Hendrix ope-rował głównie w pentatonice bluesowej, jak Ci pasuje tranzystor i cyfra to se na nich graj i nikomu nic do tego, jak pojedziesz kilka razy do studia i zagrasz kilka-dziesiąt koncertów to zaczniesz mieć pojęcie czego potrzebujesz do brzmienia. Rok temu kupiłem nowego Squiera za 800zł. Najlepiej wydane 800zł ever.

Jak się publikuje swoją muzykę, albo gra koncerty… albo gra w ogóle – często można się spotkać ze złośliwymi i głupimi uwagami ze strony innych ludzi. Gdybyśmy się tym przejmowali, raczej nikt z nas już by nie grał. Jaki jest Twój pogląd na to zjawisko i jak sobie z nim radzisz?

Kiedyś bardzo się tym przejmowałem. Jakakolwiek krytyka w komentarzach w internecie dołowała mnie potężnie i nawet zniechęcała do dalszej pracy, nie rozumiałem, że mój zespół to nie zupa pomidorowa i nie każdemu musi smako-wać. Nauczyłem się jednak z biegiem lat, że komentarz kogoś, kto zasłania się nickiem w sieci jest nic nie wart. Dostał coś za darmo, a jednak krytykuje. Z drugiej strony, zdarzało się też wielokrotnie, że ktoś podszedł po koncercie i „zgłosił” swoje uwagi, że coś nie tak, że coś było koślawo, bas za cicho, werbel za głośno a wokalista fałszował. To co innego, zapłacił za bilet, pofatygował się na wy-stęp. Przybijam wtedy piątkę i robię notatki.

Jak dobrze trzeba grać, żeby grać w zespole? Jak dobrze musiałby grać ktoś, kogo przyjąłbyś do swojego zespołu? Co poza muzyką musiałby ten ktoś sobą reprezentować?

Jak dobrze trzeba grać? Sex Pistols w ogóle nie umieli grać! W ich wypadku chodziło o coś więcej, jakąś energię, której potrzebowały czasy w których egzystowali. Sam nie mam jakichś wygórowanych wymagań wobec muzyków, bo sam nie jestem wirtuozem. Poczucie rytmu i humoru, trochę determinacji i innego spojrzenia na świat i muzykę w zupełności wystarczy.

Jakie są Twoje muzyczne plany na przyszłość? Planujecie wydać coś nowego?

Z Tupolevem planujemy wydać jeszcze w tym roku nasz debiutancki album i na pewno zagrać kilka koncertów. Pewnie zrealizujemy jeszcze jeden lub dwa klipy do utworów z płyty. Nasze plany zweryfikuje pewnie dalszy rozwój sytuacji z pandemią koronawirusa, ale celować gdzieś trzeba, najlepiej wysoko.

***

***

Masz pytanie / sugestię do tego artykułu? Daj mi znać – chętnie podyskutuję na ten temat 😊 Wypełnij poniższy formularz, żeby skontaktować się ze mną:

Czasami w życiu trzeba zaryzykować, w szczególności przy spełnianiu…

– Wywiad z gitarzystą zespołu Aterra – Marcinem Tigerem Płodziszewskim

– Autor: Piotr Sierzputowski, 17.08.2020

Muzykuje od 15 roku życia z dłuższymi przerwami. Aktualnie gra w swoim ukochanym zespole ATERRA, z którym zagrał około 100 koncertów m.in. z HATE, ACID DRINKERS, MATERIA, ILLUSION, QUO VADIS, LADY PANK, LAO CHE, CORRUPTION, THE SIXPOUNDER, COCHISE, SIQ, WŁOCHATY, ARCH ENEMY, PRO-PAIN oraz legendą amerykańskiego hardcore’u – M.O.D. Nagrali wspólnie dwie płyty: „All Born in Pain” i „Utopię” oraz wydali również DVD koncertowe pt. „AV”.

***

Gra w zespole i praca muzyka jest na pewno przyjemna, ale też nie należy do najłatwiejszych… Przede wszystkim trzeba się nauczyć grać, stworzyć muzykę, nagrać ją, zmobilizować członków zespołu do pracy (jak już ich znajdziesz), poradzić sobie z własnym lenistwem… Jakie są Twoje najlepsze cechy charakteru, które pozwoliły Ci przez to wszystko przejść?

Najważniejszy jest upór, który mam od dziecka. Jestem zodiakalnym baranem 🙂 Ważna jest również konsekwencja i pracowitość, ale tego nauczył mnie sport. Długi czas uprawiałem Karate Kyokushinkai, później kulturystykę.

Co, Twoim zdaniem, powstrzymuje muzyków (młodych i starych) przed tym, żeby założyć zespół i zacząć grać koncerty / nagrywać płyty. Pytam oczywiście o czynniki wewnętrzne, czyli to jak Ci muzycy sami sobie przeszkadzają w tym, żeby osiągnąć to, czego chcą?

Myślę, że jest to poczucie niedoskonałości i strach przed porażką. Ludzie boją się gadania innych, hejtu itp., a czasami w życiu trzeba zaryzykować, w szczególności przy spełnianiu marzeń.

Jakbyś mógł cofnąć się w czasie i spotkałbyś młodszą wersję siebie, co byś mu (sobie) powiedział (w temacie muzyki i grania)?

Powiedziałbym tak: „Ucz się podstaw muzyki, dużo ćwicz i graj wszechstylowo”. Na tym etapie muzykowania jestem świadom swoich ograniczeń, których mam wiele. Dobrze, że kocham metal i w tym gatunku pewnie pozostanę na zawsze 🙂

Jak umiesz grać i tworzyć, to możesz robić mnóstwo fajnych rzeczy. Jakie są Twoje najlepsze wspomnienia / osiągnięcia związane z graniem w zespole i poza nim (np. na zwykłych spotkaniach ze znajomymi)?

Najlepsze wspomnienia dla mnie związane są z naszymi koncertami. Bardzo miło wspominam gigi z zespołami z czołówki światowego metalu: Arch Enemy i Pro Pain. Było to spełnienie marzeń. Uwielbiam też imprezy po koncertowe. W szczególności z naszymi kumplami z Empatic i Manipulation, z którymi graliśmy wspólną trasę koncertową. Naprawdę wiele się działo 🙂 A na jesieni planujemy kolejną trasę więc… nie mogę się już doczekać! Jak zwykle będzie grubooo!!! 🙂

Jeżeli chodzi o muzyczne aspekty pracy w zespole, jest tutaj dużo różnych rzeczy, które trzeba robić – próby, przygotowania do koncertów, ćwiczenie utworów, tworzenie muzyki, nagrywanie… Który z tych aspektów jest Twoim ulubionym (łącznie z tymi, których nie wymieniłem)?

Dla mnie najważniejsze są koncerty. Kocham być na scenie, kocham grać dla ludzi. Ta wymiana energetyczna bardzo mnie nakręca życiowo. Przy okazji gigów można również spotkać wielu ciekawych ludzi. Lubię też próby i przygotowania do koncertów. Te całe planowanie itp. Koordynuje działania w ATERRA, wiec cały czas jest coś do roboty 🙂 Szczególnie, że staramy się z zespołem żeby nasze „występy” były coraz bardziej ciekawe pod względem wizualnym.

Mówi się, że człowiek uczy się na błędach… i moim zdaniem dobrze się mówi 🙂 Założę się, że ucząc się tego co teraz umiesz, nieraz zdarzało Ci się coś spieprzyć. Czy jest jakaś historia tego typu, którą mógłbyś się z nami podzielić? Czego się dzięki temu nauczyłeś?

Historii takich jest wiele i wszystkie związane z tym samym aspektem życia człowieka, życia muzyka, mojego życia. Jednym słowem czasami bywam przyleniwy i na koncerty zabieram tylko jedną gitarę i już trzykrotnie coś się z nią stało. A to struna, a to odlutował się kabelek, a to coś 🙂 Powiedziałem sobie: „Do trzech razy sztuka” i od następnego koncertu zabieram ze sobą zapasową gitarę.

Powrót do przyszłości 2 – Co powiedziałbyś młodszej wersji siebie po popełnieniu błędu, o którym właśnie opowiedziałeś?

Hehe: „Kto ze sobą nosi ten się nie prosi”. Tak w ogóle to jeszcze raz dzięki, bo na WOŚP w Ostrołęce gitarę pożyczyłeś mi właśnie Ty. Tak na marginesie to bardzo fajne wiosło, wygodne i idealnie wyregulowane.

(Komentarz ode mnie: Cała przyjemność po mojej stronie! Czułem się zaszczycony mogąc Wam pomóc zagrać koncert. Uwielbiam pomagać ludziom, którzy ciężko pracują nad tym, żeby spełniać swoje marzenia.)

Jak się publikuje swoją muzykę, albo gra koncerty… albo gra w ogóle – często można się spotkać ze złośliwymi i głupimi uwagami ze strony innych ludzi. Gdybyśmy się tym przejmowali, raczej nikt z nas już by nie grał. Jaki jest Twój pogląd na to zjawisko i jak sobie z nim radzisz?

Mam to w dupie. Głupie i złośliwe komentarze piszą najczęściej ludzie zakompleksieni znudzeni własnym życiem. Nie mam im nic do powiedzenia. Totalna zlewka 🙂

Jak dobrze trzeba grać, żeby grać w zespole? Jak dobrze musiałby grać ktoś, kogo przyjąłbyś do swojego zespołu? Co poza muzyką musiałby ten ktoś sobą reprezentować?

Historia muzyki rozrywkowej pokazała wielokrotnie, że czasami ktoś grał bardzo słabo (przynajmniej na początku) a osiągnął sukces. Dla mnie najważniejsza jest pasja i chęć tworzenia. W zespole bardzo sobie cenię przyjaźń i braterstwo, na co dowodem jest ATERRA 🙂 Kumple zawsze się dogadają! Są ze sobą na dobre i na złe. Prawdziwy ZESPÓŁ. I to trzeba pielęgnować!!! Zauważ, że w dzisiejszych czasach jest bardzo dużo młodych dobrych gitarzystów, ale jakoś nie mogą odnaleźć się w rzeczywistości zespołowej i najczęściej kończą na jutubie pokazując jacy są zajebiści.

Mówi się, że żeby grać czy tworzyć muzykę potrzebny jest talent… i jest w tym trochę prawdy, jednak z mojego doświadczenia wynika, że to sformułowanie jest używane głównie w formie wymówki, przez ludzi, którzy po prostu w siebie nie wierzą. Zastanawiam się, czy w Twoim przypadku, jeżeli chodzi o grę na gitarze czy pisanie muzyki, wszystko przychodziło Ci łatwo, czy może były jakieś aspekty, których na początku w ogóle nie rozumiałeś i musiałeś się bardzo napracować, żeby je opanować?

Ogólnie pisanie muzyki przychodzi mi łatwo, bo gram to co lubię i czuję. Nie silę się na jakieś cuda, w prostocie siła. Jedynym problematycznym i czasochłonnym aspektem grania muzy było znalezienie własnego brzmienia. Musiałem przetestować sporo wzmacniaczy, dopałek i przetworników gitarowych żeby je znaleźć… i coś czuje, że to jeszcze nie koniec. Muzyka do podróż czasami w nieznane i za to ją kocham!

U nas w Polsce jest bardzo dużo mądrych ludzi. Wszyscy się na wszystkim znają. Jeżeli chodzi o grę w zespole… czy w ogóle działalność muzyczną, można często usłyszeć, że żeby osiągnąć sukces, trzeba grać muzykę, która jest lubiana przez jak największą ilość osób (czyli dostosować swój styl do tego co akurat jest teraz modne). Co Ty o tym sądzisz?

Najważniejsze dla mnie jest to aby utwór który piszemy przede wszystkim podobał się mi i mojemu zespołowi. To sprawa najważniejsza aby nasza muzyka była szczera i wychodziła od nas.

Mody się zmieniają. Dla mnie ważna jest autentyczność i prawda mojego przekazu. Ludzie to czują. Chcę być fair wobec nich i przede wszystkim wobec siebie. Źle bym się czuł grając coś czego nie lubię i nie czuję… A mądrale niech biorą instrumenty do ręki i grają to co jest modne 🙂

Jakie są Twoje muzyczne plany na przyszłość? Planujecie wydać coś nowego?

Szykujemy jesienną trasę koncertową i w międzyczasie piszemy materiał na naszą trzecią płytę. Zapowiada się bardzo ciekawie… Zapraszam do śledzenia naszych poczynań na facebooku, jutubie oraz instagramie ATERRA. Dzięki za wywiad, pozdrawiam i do następnego…

***

***

Masz pytanie / sugestię do tego artykułu? Daj mi znać – chętnie podyskutuję na ten temat 😊 Wypełnij poniższy formularz, żeby skontaktować się ze mną:

Pisać riffy codziennie i trzymać się swojej ścieżki

– Wywiad z gitarzystą zespołu Tersha – Krzysztofem Ciupą

– Autor: Piotr Sierzputowski, 17.08.2020

Zaczynał około 2006 roku w ostrołęcko-łomżyńskim DESTYLACIE. Obecnie napędza gdański thrash metalowy zespół TERSHA, z którym zagrał mnóstwo koncertów i dzielił scenę z zespołami z całego świata. 4 wydane płyty, w tym jedna długogrająca… a kolejna w drodze. Ja już nie mogę się doczekać, ponieważ ten zespół naprawdę ma moc i bardzo lubię chodzić na ich koncerty. Tymczasem, zapraszam na wywiad z Krzysztofem Ciupą – gitarzystą Tershy. Ma mnóstwo ciekawych rzeczy do przekazania.

***

Gra w zespole i praca muzyka jest na pewno przyjemna, ale też nie należy do najłatwiejszych… Przede wszystkim trzeba się nauczyć grać, stworzyć muzykę, nagrać ją, zmobilizować członków zespołu do pracy (jak już ich znajdziesz), poradzić sobie z własnym lenistwem… Jakie są Twoje najlepsze cechy charakteru, które pozwoliły Ci przez to wszystko przejść?

Myślę że bardzo dużo zależy od osobistego podejścia do tematu. Zdecydowanie łatwiej jest uczyć się, tworzyć i pracować w grupie nad czymś co sprawia nam frajdę, i robimy to z pasją. Ale to nie wszystko! Ważne jest aby bardzo dużo nad sobą pracować, stawiać sobie ciągle nowe cele i je realizować, krok po kroku.

Co, Twoim zdaniem, powstrzymuje muzyków (młodych i starych) przed tym, żeby założyć zespół i zacząć grać koncerty / nagrywać płyty. Pytam oczywiście o czynniki wewnętrzne, czyli to jak Ci muzycy sami sobie przeszkadzają w tym, żeby osiągnąć to, czego chcą?

Droga każdego muzyka usłana jest błędami. Ale nie ma w tym nic złego, najgorszy jest strach przed popełnieniem błędu który blokuje nasze działania. Kto nie ryzykuje ten nie pije szampana!

Należy sobie zdać sprawę z tego, że droga do kariery muzycznej jest bardzo trudna. Szybko dochodzimy do wniosku że wydajemy bardzo dużo pieniędzy i poświęcamy kupę czasu aby być jak najlepszym w tym co robimy, a jednak osoby z którymi gramy w zespole nie pracują nad sobą, nie inwestują w siebie a wręcz ciągną całość w dół.

Wniosek jest dość prosty. Nie bójmy się zmian w życiu osobistym, towarzyskim lub w zespole.

Jakbyś mógł cofnąć się w czasie i spotkałbyś młodszą wersję siebie, co byś mu (sobie) powiedział (w temacie muzyki i grania)?

Myślę że zawsze warto nakreślić sobie jakiś konkretny cel, a potem z determinacją do niego dążyć. Z perspektywy czasu, zrozumiałem że kiedyś byłem bardzo rozproszony tym co chcę nowego osiągnąć. Chciałem nauczyć się jak najwięcej i jak najszybciej, w efekcie uczyłem się bardzo pobieżnie. Do każdego problemu jaki sobie stawiamy, należy podejść tak aby rozwiązać go na sto procent. Inaczej prędzej czy później to zaniedbanie do nas wróci.

Jak umiesz grać i tworzyć, to możesz robić mnóstwo fajnych rzeczy. Jakie są Twoje najlepsze wspomnienia / osiągnięcia związane z graniem w zespole i poza nim (np. na zwykłych spotkaniach ze znajomymi)?

Zawsze najlepiej wspominam wyjazdy na koncerty i cała otoczka jaka temu towarzyszy. Przykładowo, po każdym koncercie, w drodze powrotnej lub w hotelu mamy taki zwyczaj nocnych pogadanek na luzie przy piwku. Gadamy o tym co się działo w trakcie naszego występu lub innych kapel. Omawiamy masę różnych tematów, zarówno tych poważnych jak i całkowicie nie poważnych. Taka wymiana myśli zawsze jest cenna, z występu na występ rozumiemy się coraz lepiej, przekłada się to również na pracę w sali prób nad utworami, czujemy że to co tworzymy jest coraz bardziej świadome.

Jeżeli chodzi o muzyczne aspekty pracy w zespole, jest tutaj dużo różnych rzeczy, które trzeba robić – próby, przygotowania do koncertów, ćwiczenie utworów, tworzenie muzyki, nagrywanie… Który z tych aspektów jest Twoim ulubionym (łącznie z tymi, których nie wymieniłem)?

Uwielbiam wieczorami siadać do gitary i pisać nowe riffy. Robię to niemal każdego dnia, rozkładam je na czynniki i składam z powrotem. Tak tworzę szkielet pod nowe utwory. Następnie gdy spotykamy się na próbach, siadamy całym zespołem nad świeżo powstałym materiałem i wtedy każdy wnosi coś zupełnie nowego od siebie. Wszystko co napisałem odkrywam zupełnie na nowo. To chyba najbardziej ekscytujący aspekt grania w zespole. Oczywiście obok zagrania świetnego koncertu przed doskonale bawiącą się publicznością!

Mówi się, że człowiek uczy się na błędach… i moim zdaniem dobrze się mówi 🙂 Założę się, że ucząc się tego co teraz umiesz, nieraz zdarzało Ci się coś spieprzyć. Czy jest jakaś historia tego typu, którą mógłbyś się z nami podzielić? Czego się dzięki temu nauczyłeś?

Zdarzało się że przygotowując jakiś utwór na sali prób wydawało nam się że wszystko gra doskonale. Zupełnie inny jest odbiór po odsłuchaniu swoich partii w studio lub z nagrań w trakcie koncertu. Okazuje się że zupełnie inaczej odbieramy muzykę w trakcie grania (nie zważając na drobne potknięcia) a inaczej w trakcie późniejszego odsłuchu. Słyszymy wtedy dosłownie każde najdrobniejsze niedociągnięcie. Od tego czasu nauczyliśmy się pracować tak aby stale nagrywać siebie podczas gry na próbach, w domu, szlifując dzięki temu m.in. artykulację a nawet obycie na scenie, dzięki czemu dużo łatwiej jest wejść na nią na ‘luzie’.

Powrót do przyszłości 2 – Co powiedziałbyś młodszej wersji siebie po popełnieniu błędu, o którym właśnie opowiedziałeś?

Pracuj szczegółowo nad każdym aspektem brzmienia, artykulacji, rytmem, swoimi partiami i sekcjami. To bardzo ważne. Kup podstawowy zestaw do nagrywania, może to być nawet kamerka w telefonie… i nagrywaj! Nagrywaj próby, nagrywaj siebie jak grasz w domu, jak ćwiczysz fikołki na gitarze. Nagrywaj audio i video. Spojrzysz i usłyszysz się tak jak widzi i słyszy ciebie publiczność. To bardzo kształtujące doświadczenie.

Jak się publikuje swoją muzykę, albo gra koncerty… albo gra w ogóle – często można się spotkać ze złośliwymi i głupimi uwagami ze strony innych ludzi. Gdybyśmy się tym przejmowali, raczej nikt z nas już by nie grał. Jaki jest Twój pogląd na to zjawisko i jak sobie z nim radzisz?

Należy oddzielić hejt od konstruktywnej krytyki. Ten pierwszy należy zwyczajnie olać i tyle. Zawsze znajdą się osoby prowokujące, i należy zwyczajnie uzbroić się w dystans do tego zjawiska. Co innego z konstruktywną krytyką, z którą nie musimy się zgadzać, jednak warto chociaż trochę się nad nią pochylić. Takie podejście z doświadczenia się sprawdza. Pamiętajmy, że jako muzycy i artyści stale wystawiamy się na oceny i opinie naszych dokonań przez publiczność. Tak już to wygląda.

Jak dobrze trzeba grać, żeby grać w zespole? Jak dobrze musiałby grać ktoś, kogo przyjąłbyś do swojego zespołu? Co poza muzyką musiałby ten ktoś sobą reprezentować?

Myślę że rzecz polega na znalezieniu się w gronie odpowiednich osób i pociąganiu siebie nawzajem w kierunku rozwoju. Taka ‘grupa wzajemnej inspiracji’! Kiedy zakładałem z kolegami pierwszy zespół, sam kompletnie nie umiałem grać na gitarze. Jednak założenie było takie aby się bawić i rozwijać swoje umiejętności, więc tak po prostu wszystko fajne ruszyło. Bardzo szybko zaczęliśmy koncertować i poznawaliśmy scenę krok po kroku.

Wracając do teraźniejszości. Tak się składa że szukamy od jakiegoś czasu drugiego gitarzysty do naszego składu i siłą rzeczy, dziś musimy patrzeć na to z innej perspektywy. Na pewno musi być to osoba która chce wnieść coś do zespołu, czuje muzykę i się nią bawi. To bardzo cenny zestaw cech, szczególnie ważny gdy chce się napisać wspólnie dobry utwór a potem zagrać go na scenie.

Poza tym, taka osoba powinna być po prostu dobrym człowiekiem. Jedziemy w trasę, przed nami wiele obowiązków. Ważne jest wzajemne zaufanie, że każdy wywiąże się jak najlepiej. Wtedy zespół jest silny, zgrany i wszystko działa jak należy.

Mówi się, że żeby grać czy tworzyć muzykę potrzebny jest talent… i jest w tym trochę prawdy, jednak z mojego doświadczenia wynika, że to sformułowanie jest używane głównie w formie wymówki, przez ludzi, którzy po prostu w siebie nie wierzą. Zastanawiam się, czy w Twoim przypadku, jeżeli chodzi o grę na gitarze czy pisanie muzyki, wszystko przychodziło Ci łatwo, czy może były jakieś aspekty, których na początku w ogóle nie rozumiałeś i musiałeś się bardzo napracować, żeby je opanować?

Z nauką gry na gitarze bywa tak że opanowanie podstawowych umiejętności może przychodzić dość szybko, jednak im dalej w las tym więcej drzew i jest zwyczajnie coraz trudniej. Tak było w moim przypadku. W perspektywie każdego roku to setki godzin ciężkiej harówy nad sobą. Nie ma niestety drogi na skróty. Ale efektem tego jest coraz większe poczucie spełnienia i chęć sięgania po więcej. To wspaniałe uczucie, warte tylu godzin pracy gdyż otwiera nam coraz więcej dróg i możliwości.

U nas w Polsce jest bardzo dużo mądrych ludzi. Wszyscy się na wszystkim znają. Jeżeli chodzi o grę w zespole… czy w ogóle działalność muzyczną, można często usłyszeć, że żeby osiągnąć sukces, trzeba grać muzykę, która jest lubiana przez jak największą ilość osób (czyli dostosować swój styl do tego co akurat jest teraz modne). Co Ty o tym sądzisz?

Najważniejsze dla mnie jest to aby utwór który piszemy przede wszystkim podobał się mi i mojemu zespołowi. To sprawa najważniejsza aby nasza muzyka była szczera i wychodziła od nas.

Po za tym, muszę przyznać że słucham bardzo wiele współczesnych zespołów które w opinii wielu osiągnęły gigantyczny sukces, a są kompletnie poza głównym nurtem muzycznym. Są to różne kapele, trudne do precyzyjnego zdefiniowania w gatunku. Jednocześnie każdy z tych bandów ma swój zupełnie indywidualny, wyjątkowy i niepodrabialny styl, a publiczność była gromadzona od zera do setek tysięcy a nawet wielu milionów osób. Te kapele nagrywają, koncertują, bawią się muzyką i zarabiają. Myślę że można to uznać za sukces, prawda?

Jakie są Twoje muzyczne plany na przyszłość? Planujecie wydać coś nowego?

Bardzo dużo pracujemy nad zespołem. Aktualnie jesteśmy w trakcie pracy nad drugą płytą, i zdecydowanie widać już koniec prac na horyzoncie. Będzie zupełnie inna od debiutanckiej, i jesteśmy z niej coraz bardziej zadowoleni. Planowaliśmy wydać ją wcześniej, jednak zdecydowaliśmy się dać sobie nieco więcej czasu na szlifowanie materiału, i myślę że to była dobra decyzja ze względu na obecną wirusową sytuację. Być może wydamy po drodze EP-kę z utworami które nie znajdą się na drugim albumie. Dodatkowo zmienił się skład w naszym zespole, więc to kolejna okazja aby bardziej poeksperymentować przed wejściem do studia. Wszystko już się coraz wyraźniej klaruje. No i będziemy koncertować, koncertować i jeszcze raz koncertować! Najlepszy czas zdecydowanie przed nami!

***

***

Masz pytanie / sugestię do tego artykułu? Daj mi znać – chętnie podyskutuję na ten temat 😊 Wypełnij poniższy formularz, żeby skontaktować się ze mną:

35 lat na scenie…

– Wywiad Grzegorzem „GooRoo” Tyszkiewiczem – weteranem polskiej sceny muzyki szanty i folk

– Autor: Piotr Sierzputowski, 08.12.2020

Cześć GooRoo! Dzięki za wywiad. Jestem bardzo ciekawy Twoich odpowiedzi, bo wiem, że masz wielkie doświadczenie i dużo wiedzy do przekazania. Na początek przedstaw się publiczności 🙂

Cześć! Nazywam się Grzegorz Tyszkiewicz. Od jakichś 35 lat – od czasu studiów w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni „przykleił” się do mnie pseudonim towarzysko-sceniczny GooRoo (Guru). Obecnie najczęściej występuję jako solista. Od czasu do czasu zapraszam do współpracy muzyka – instrumentalistę „ogrywającego” wykonywane przeze mnie utwory. Sporadycznie też zwołuję projekt muzyczny, który nazwałem „GooRoo Band”. Jest to formacja złożona ze znakomitych, wszechstronnych muzyków Trójmiejskich i nie tylko.

Zdarzało mi się występować z solistami i zespołami z Anglii, Holandii, Danii, Rosji, Ukrainy no i oczywiście z Polski: Stare Dzwony, Cztery Refy, The Pioruners i in. Wszystko to podczas festiwali folkowych i szantowych w kraju i zagranicą. Zdarzyło się też, że z zespołem Packet, podczas letniej imprezy wystąpiliśmy z panem Markiem Grechutą, a kiedy indziej, z zespołem Smugglers – supportowaliśmy „Piaska”. Aha! Na początku mojej szantowej kariery z zespołem Krewni i Znajomi Królika wzięliśmy udział w nagraniu programu dla Gdańskiej TVP z zespołem Wały Jagiellońskie.

W ramach mojej działalności scenicznej wziąłem udział w nagraniu kasety/płyty „Fregata z Packet Line” z zespołem Packet, 2 płyt z zespołem Smugglers: Smugglers” i „Still Smuggling!”, oraz wydałem 2 własne płyty z towarzyszeniem GooRoo Band: „TO MI GRA” i „Historia 4 (szantowych) Akordów”. Obecnie przygotowuję się do nagrania następnej własnej płyty.

Muzyka w formie gry na instrumencie oraz śpiewu jest ze mną od 6 roku życia. Realizując ambicje mojego Ojca, rozpocząłem naukę gry na akordeonie w Społecznym Ognisku Muzycznym w Bartoszycach. Kontynuowałem ją w Olsztynie. W wieku 13 lat, będąc pod silnym wpływem brzdąkających starszych kolegów, zdjąłem z szafy zakurzoną, 7-strunową radziecką gitarę”, zdjąłem 1 strunę, nastroiłem na strój hiszpański, zacząłem „dłubać” akordy i tak to trwa do dzisiaj.

Praca muzyka jest na pewno przyjemna, ale też nie należy do najłatwiejszych… Przede wszystkim trzeba się nauczyć grać, stworzyć muzykę, nagrać ją, zorganizować jej publikację i promocję, poradzić sobie z własnym lenistwem… Jakie są Twoje najlepsze cechy charakteru, które pozwoliły Ci przez to wszystko przejść?

Muzyka jest moją pasją. A na nią – nie ma rady!!! Akordeon wcześniej wspomniany był porażką. Wolałem ganiać z kolegami po podwórku, niż ćwiczyć i chodzić na zajęcia do ogniska. Wtedy kompletnie nie miałem motywacji do pracy, tj. do ćwiczenia. Nie czułem pasji. Po latach przyznaję, że te lata nie były jednak stracone, ponieważ nauczyłem się czytania nut, jako takiego grania z nut, podstaw teorii muzyki, harmonii, rytmiki. To bardzo, ale to bardzo się przydaje w muzykowaniu: poszerza horyzonty, daje narzędzia, nazywa to, co już zbadane i nazwane, uwalnia od wyważania otwartych drzwi, kształtuje. Kiedy miałem 13 lat eksplodowała we mnie PASJA! Do nauki gry na gitarze, śpiewania. I ona była siłą napędową moich działań. Myślę też, że inną cechą, która pomogła mi w rozwijaniu umiejętności jest moja cierpliwość. Chcę przez to powiedzieć, że kiedy trzeba – potrafię być cierpliwy. W tym przypadku byłem i jestem. I bardzo się z tego cieszę.

Kiedy przyszły czasy organizowania prób, koncertów, nagrań, pracy w zespole, załatwiania studia, wydania płyty odkryłem w sobie determinację i odwagę. Po prostu były sprawy, które trzeba było zrobić I JUŻ!!! Z jednej strony miałem żal do kolegów z zespołu, że nie wspierali mnie w sprawach organizacyjnych, a z drugiej, dzięki temu, że byłem kimś w rodzaju managera zespołu – zyskiwałem doświadczenie w rozmowach, negocjacjach, załatwianiu tego, co trzeba załatwić. I tego – nikt mi nie odbierze.

Wiem, że masz duże doświadczenie jako juror w konkursach amatorskich zespołów. Jakie są Twoim zdaniem największe błędy popełniane przez takich muzyków. Jak Ci muzycy sami sobie przeszkadzają w tym, żeby osiągnąć to, czego chcą?

To jest bardzo dobre pytanie. Wiesz, najważniejszą kategorią, według której oceniam występy wszystkich wykonawców, a więc również tych konkursowych jest ta, którą opisałbym słowami: „wierzę – nie wierzę”. Jeżeli przekaz sceniczny jest wiarygodny, szczery, pobudza moją wrażliwość, jeżeli wykonawca nie opowiada mi w piosenkach jakichś bajek, wydumanych historii, NIE KŁAMIE, jeżeli NIE UDAJE kogoś, kim nie jest – „kupuję go”, wierzę mu. I chyba to jest najważniejsze, co mógłbym poradzić debiutantom, ale i wszystkim pozostałym, którzy występują na scenach. Starać się być WIARYGODNYM!

Wprawiają mnie w stan rozbawienia młodzi ludzie, a szczególnie dziewczyny, którzy (które) z groźnymi, gniewnymi minami wyśpiewują historie o groźnych sztormach pod Hornem lub na północnym Atlantyku i cholernym bosmanie, co biczem chłoszcze im plecy albo o Hiszpanie, którego „pokonaliśmy” w morskiej bitwie. Co ciekawe twierdzę, że MOŻNA przekazać takie treści wiarygodnie. Ale to trzeba „UMIĆ”!.

Tematów i pomysłów na piosenki jest tyle, że wystarczy ich dla wszystkich i do końca świata. Zatem szukajmy swojego miejsca, w którym będziemy sobą. Tak bardzo sobą, że pokochają nas nasi słuchacze…

Jakbyś mógł cofnąć się w czasie i spotkałbyś młodszą wersję siebie, co byś mu (sobie) powiedział (w temacie muzyki i grania)?

Hehe!!!

Na pewno to: „jeżeli wydaje ci się, że ćwiczysz wystarczająco dużo, to ćwicz MĄDRZEJ, lub DWA RAZY WIĘCEJ!!!”.

I to: „szukaj i postaraj się znaleźć mentora, mistrza, nauczyciela, dzięki któremu będziesz mógł rozwijać się szybciej i nie będziesz musiał wyważać otwartych drzwi”.

I to: „weryfikuj swoje umiejętności i poziom występując w konkursach, chodząc na lekcje śpiewu, biorąc udział w warsztatach, zgłaszaj się do castingów”.

I jeszcze to: „jeżeli w zespole są ludzie, którzy „ciągną w dół”, marudzą, narzekają, nie rozwijają się – bądź BEZKOMPROMISOWY! Albo działamy albo WYPIEPRZAĆ! Szkoda czasu na mędzenie i czekanie na cud”.

Jeżeli chodzi o muzyczne aspekty pracy muzyka, jest tutaj dużo różnych rzeczy, które trzeba robić – próby, przygotowania do koncertów, granie koncertów, ćwiczenie utworów, tworzenie muzyki, nagrywanie… Który z tych aspektów jest Twoim ulubionym (łącznie z tymi, których nie wymieniłem)?

Moim najbardziej ulubionym aspektem pracy z muzyką są próby. A konkretnie radość z chwil, kiedy piosenka czy utwór instrumentalny zaczynają „wychodzić”, nabierać kształtu, smaku, żaru, kiedy: „zażera” czy to w warstwie wokalnej, czy instrumentalnej. W takich chwilach wydzielają się we mnie endorfiny i dostaję „kopa” w postaci ekstremalnej przyjemności, satysfakcji. Takich wspaniałych wrażeń doznawałem wielokrotnie. A im bardziej była to podróż w nieznane, im wyższe były umiejętności muzyków, z którymi pracowałem, tym radość była większa.

Na drugim miejscu są występy na żywo, koncerty. Te ich momenty, w których nawiązuję silną, specyficzną relację z publicznością i następuje jedyna w swoim rodzaju wymiana energii, takie wręcz iskrzenie. To wrażenie jest niesamowite. Unosi, pozwala odlecieć… Tego nie można udać, oszukać ani kupić za żadne pieniądze. To jest jak narkotyk. Inna sprawa, że niektórzy płacą za to sporą cenę w obszarze emocji lub zdrowia psychicznego. Ja na przykład po szczególnie udanych występach mam trudności z zaśnięciem. Ale to już zupełnie inna historia…

Mówi się, że człowiek uczy się na błędach… i moim zdaniem dobrze się mówi 🙂 Założę się, że ucząc się tego co teraz umiesz, nieraz zdarzało Ci się coś spieprzyć. Czy jest jakaś historia tego typu, którą mógłbyś się z nami podzielić? Czego się dzięki temu nauczyłeś?

2 historie bolą mnie i pieką do dzisiaj. Pierwsza jest o tym, że bardzo zaufałem umiejętnościom swoim własnym oraz kolegów – muzyków i porwałem się na wykonanie premierowej piosenki bez właściwie żadnej próby na pewnym dużym festiwalu. Byłem przekonany, że demo i rozpisana forma utworu pozwoli nam zagrać piosenkę a vista. Niestety tak się nie stało. Zrobiło się mało przyjemnie, kiedy okazało się, że nie wiemy, w którym miejscu utworu jesteśmy. Taka niefajna rzeźba w gównie… Ta przygoda mnie nauczyła raz na zawsze, że bez próby – NIE MA OPCJI!!!

Druga – granie po alkoholu. Pozwoliłem sobie raz, czy dwa razy w życiu wystąpić po wypiciu większej ilości alkoholu. Mimo, że nie dostałem jakichś krytycznych zwrotów, to czułem się podczas występu i po – OBRZYDLIWIE. Nie trafiałem w dźwięki, bełkotałem. To było żenujące. Dlatego mam zasadę, której staram się nie łamać: alkohol – tak, ale po występie. I to działa. Ps. Kolega doskonały muzyk powiedział mi, że aby wirtuozersko grać po spożyciu alkoholu czy innych zmieniaczach nastroju, trzeba również ćwiczyć po ich zażyciu. Ja tam wolę nie próbować. Zostanę przy dotychczasowej metodzie – ćwiczę i występuję NA TRZEŹWO!!!

Jak się publikuje swoją muzykę, albo gra koncerty… albo gra w ogóle – często można się spotkać ze złośliwymi i głupimi uwagami ze strony innych ludzi. Gdybyśmy się tym przejmowali, raczej nikt z nas już by nie grał. Jaki jest Twój pogląd na to zjawisko i jak sobie z nim radzisz?

To jest bardzo bolesny temat. Twierdzę, że osoby tworzące muzykę, piszące teksty, są obdarzone „ponadnormatywną” wrażliwością. To z jednej strony, bo krytyka zaboli dotkliwiej. A z drugiej, jest takie porzekadło, że: „jeszcze się taki nie urodził, co by wszystkim dogodził”. Chcę przez to powiedzieć, że nie zadowolimy wszystkich czyli każdego. Krytyka zazwyczaj boli lub co najmniej sprawia poczucie dyskomfortu. Szczególnie nienawistna, obraźliwa, okrutna. A im kto bardziej wrażliwy – tym boli bardziej. Inaczej jest lub raczej – powinno być z krytyką konstruktywną, która pochodzi z ust autorytetu, mentora. W pewnym momencie wbiłem sobie w samoświadomość taką prawdę: „nie wszyscy muszą kochać czy nawet lubić mnie oraz moje utwory. Mają do tego pełne prawo”. Ponadto mają prawo do krytyki, choć ta – boli. Czasami aż pali… Ja oczywiście też spotkałem się z krytyką moich utworów czy wykonań. Część z nich była anonimowa, zawarta w nie podpisanej korespondencji. Rzecz jasna – zapiekło bardzo. Ale w takich sytuacjach pomaga mi pielęgnowana w głowie „mantra”: „ZAWSZE znajdą się LEPSI od ciebie, ale znajdą się i słabsi. Rób to, co robisz NAJLEPIEJ jak potrafisz. Rób to z miłością, pasją, zaangażowaniem. Odbiorcy to dostrzegą i docenią”. I tak faktycznie jest. Na przeciwległym biegunie frustracji są dobre emocje, pochwały, uwielbienie od fanów, widzów i słuchaczy. A to jest – NIE DO KUPIENIA. I to działa. Przynajmniej w moim przypadku.

Jak dobrze trzeba grać, żeby grać w zespole? Jak dobrze musiałby grać ktoś, kogo przyjąłbyś do swojego zespołu? Co poza muzyką musiałby ten ktoś sobą reprezentować?

Przyznam, że to cholernie trudne pytanie. Albo raczej pytanie jest proste, a odpowiedź trudna. Myślę, że poziom opanowania gry na instrumencie powinien być co najmniej taki, aby bez zastrzeżeń i trudności wypełniać funkcję, którą kandydat ma do spełnienia w zespole. Aby udźwignąć repertuar. Jeżeli nie jest w stanie odtworzyć swojej partii, czy odnaleźć się w gatunku muzyki ze względu na to, że nie jest wystarczająco sprawny technicznie lub harmonicznie, to albo dziękuje za współpracę, albo zaciska poślady i pracuje tak długo i ciężko, aż na luzie – da radę. To – w obszarze muzyki.

Członek zespołu powinien być kreatywny w tworzeniu i aranżowaniu utworów. To sprawia, że muzyka jest oryginalna, zróżnicowana, nowatorska itp. W tej akurat formie twórczości ma to kluczowe znaczenie.

Z mojego doświadczenia w pracy w różnych zespołach wyniosłem to, że dobrze być zakumplowanym z ludźmi z kapeli. To pomaga podczas wyjazdów, tras, noclegów itd. Jest lepiej, milej, w kapeli panuje dobra atmosfera, a to widać na scenie.

Bardzo cenię sobie kolegów, którzy wykazują się inicjatywą, kreatywnością, innymi słowy – popychają projekt muzyczny czy zespół do przodu w różnych aspektach działalności. Na mojej drodze spotkałem takich, którym zależało na rozwoju kapeli i brali czynny udział w załatwianiu grań, marketingu, kreowaniu PR, wyglądu oraz takich, którzy – jak mi się wydawało – mieli wszystko w dupie. Ich zachowanie można by opisać takimi słowami: „zagram swoje dowieziony i odwieziony do domu, skasuję hajs i czekam na telefon w sprawie następnego terminu”. Niestety, tych pierwszych było mniej, niż tych drugich…

Chcę jednak zaznaczyć, że aspekt, o którym mówię powyżej dotyczy muzyków grających w kapeli amatorskiej lub quasi zawodowej. Wynika to z moich wieloletnich, zróżnicowanych doświadczeń. Jestem przekonany, że oczekiwania i role muzyków w zespole zawodowym, związanym kontraktami z wytwórnią płytową i managerem mogą kształtować się zupełnie inaczej.

Mówi się, że żeby grać czy tworzyć muzykę potrzebny jest talent… i jest w tym trochę prawdy, jednak z mojego doświadczenia wynika, że to sformułowanie jest używane głównie w formie wymówki, przez ludzi, którzy po prostu w siebie nie wierzą. Zastanawiam się, czy w Twoim przypadku, jeżeli chodzi o grę na gitarze czy pisanie muzyki, wszystko przychodziło Ci łatwo, czy może były jakieś aspekty, których na początku w ogóle nie rozumiałeś i musiałeś się bardzo napracować, żeby je opanować?

Jestem przekonany, że talent jest w tworzeniu czy odtwarzaniu muzyki – niezbędny. Talentem jest w moim pojęciu posiadanie predyspozycji w postaci poczucia rytmu i słuchu muzycznego. Bez tego nie ma co się męczyć. Kilka razy w moim życiu zostałem poproszony o ocenę czy z tego lub innego młodego człowieka coś może być, czy raczej nie. Za pierwszym razem byłem w szoku słysząc jak bardzo można nie czuć rytmu lub kompletnie nie słyszeć dźwięków w sensie ich powtórzenia głosem lub na instrumencie. Jednak ten, co rozdaje talenty – rozdaje nierówno, a niektórych omija w ogóle.

Wracając do mojej historii, to układałem melodie na miarę moich aktualnych możliwości i umiejętności. Im więcej umiałem, tym więcej mogłem przekazać i poeksperymentować w moich piosenkach. I chyba to mi się udawało i udaje.

Oczywiście mam wiele, wiele do zrobienia w obszarze umiejętności technicznych, rytmicznych, kompozytorskich. Wiem, że efekty przychodzą wraz z ciężką pracą i bardzo się cieszę, że nie stanąłem przed ścianą. Jeszcze nie. Nadal się rozwijam. Choć chciałbym być bardziej pracowity. To taka moja mantra i postanowienie noworoczne.

Uwaga od autora: Poczucie rytmu i słuch muzyczny jest rzeczywiście bardzo przydatny, natomiast nie zgadzam się, że jest on tzw. predyspozycją, tzn. że albo to masz, albo nie. Obie te rzeczy to umiejętności, których można się nauczyć od zera – miałem już wielu uczniów, którzy tak właśnie zaczynali i teraz dobrze sobie radzą.

U nas w Polsce jest bardzo dużo mądrych ludzi. Wszyscy się na wszystkim znają. Jeżeli chodzi o grę w zespole… czy w ogóle działalność muzyczną, można często usłyszeć, że żeby osiągnąć sukces, trzeba grać muzykę, która jest lubiana przez jak największą ilość osób (czyli dostosować swój styl do tego co akurat jest teraz modne). Co Ty o tym sądzisz?

Haha!!! Klasyczne pytanie z kategorii: „MIEĆ, CZY BYĆ?” To zależy od celu, jaki chcę osiągnąć. Jeżeli chcę zarabiać pieniądze z użyciem muzyki, jako narzędzia dogodzenia odbiorcom i potrafię to zrobić – robię. Jeżeli zaś MUZYKA JEST NAJWAŻNIEJSZA – robię swoje – bez kompromisów i oglądania się na skutki. Najlepiej jednak byłoby, gdyby jakimś cudem jedno tak zagrało z drugim, aby wszystkie cele zostały zrealizowane. Czyli robić swoja muzykę i zarabiać ogromne pieniądze. Oraz przy okazji być: młodym, zdrowym, pięknym, szczęśliwym i bogatym!!! Nic mądrzejszego nie potrafię powiedzieć w tej kwestii

Jakie są Twoje muzyczne plany na przyszłość? Planujesz wydać coś nowego?

Jestem przygotowany do nagrania 2 wydawnictw. Jedna z nich, to materiał pozostający w głównym nurcie mojej działalności artystycznej – piosenek związanych z wielką i małą wodą. Płyta będzie zawierała prawie wyłącznie piosenki mojego autorstwa.

Druga płyta, to składanka największych przebojów z repertuaru Marka Grechuty „przełamana” największymi hitami z repertuaru Franka Sinatry. Chcę przez to powiedzieć, że w repertuarze mam piosenki zarówno jednego, jak i drugiego Giganta piosenki.

Ze względu na trudne do przewidzenia skutki pandemii plany od ok. roku przesuwam w czasie. Mam nadzieję, że sytuacja się w końcu unormuje i będę mógł rzucić się w wir pracy producenckiej. Dziękuje za uwagę i życzę młodym adeptom wielkich sukcesów na ich cudownej drodze życia, jaką jest muzyka.

***

***

Masz pytanie / sugestię do tego artykułu? Daj mi znać – chętnie podyskutuję na ten temat 😊 Wypełnij poniższy formularz, żeby skontaktować się ze mną: